Το καρναβάλι για τον Μέγα Αλέξανδρο στα Σκόπια

''Καρναβαλική παρέλαση'' χαρακτηρίσει ο πρώην προθυπουργός των Σκοπίων κ. Λιούπκο Γκεοργκίεφκσι στη φιέστα που ετοίμασε η εθνικιστική κυβέρνηση του Νίκολα Γκρούεφκσι, για τα 20 χρόνια  ανεξαρτησίας της χώρας απο την τότε ενιαία Γιουγκοσλαβία.
Επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων, ήταν η κεντρική πλατεία ''Μακεδονία'' των Σκοπίων, που θύμιζε Disney-land, διάσπαρτη με μικρά και μεγάλα αγάλματα προσωπικοτήτων της ελληνικής και βουλγαρικής ιστορίας, που οι Σκοπιανοί προσπαθούν να οικειοποιηθούν θεωρώντας τους... ''Μακεντόνετς''.
Στην πλατεία δεσπόζει το μεγάλο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του οποίου η ονομασία έχει πλέον αλλάξει σε ''έφιππος πολεμιστής'' για να μην προκληθεί η Ελλάδα. Το άγαλμα αυτό έχει ύψος όσο μια οκταόροφη πολυκατοικία και μπροστά απο αυτό, στήθηκε η εξέδρα στην οποία μίλησε ο προθυπουργός της χώρας. Το πλήθος που παρεβρέθηκε ήταν Σκοπιανοί απο όλη τη χώρα, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στη πρωτεύουσα δωρεάν με λεωφορεία.
Η εκδήλωση όμως, ε'ιχε το χαρακτήρα μιας ακόμη κομματικής συγκέντρωσης του VMRO, δηλαδή του κόμματος του προθυπουργού, αφού τα μεγαλύτερα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έδωσαν το παρόν.
Απο την άλλη, ο πρώην προθυπουργός της Π.Γ.Δ.Μ και πρόεδρος του VMRO  κ. Γκεοργκιέφσκι άφησε ένα σχόλιο στη εφημερίδα ''Νόβα Μακεντόνια'' που έλεγε οτι ''Η γιορτή με την ευκαιρία των 20 χρόνων της ανεξαρτησίας της χώρας, με τα εγκαίνια του μνημείου του Μεγάλου Αλεξάνδρου της Μακεδονίας, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ένα καρναβάλι, ένας θρίαμβος ιστορικού παγανισμού, που δεν αξίζει της σημαντικής επετείου''
Βέβαια, ο κ. Γκεοργκιέφσκι έχει ευθέως αμφισβητήσει την προκλητική και συνάμα ανόητη ''αρχαιομακεδονική'' υστερία της κυβέρνησης Γκρουέφσκι, τονίζοντας, σωστά, πως οι Σκοπιανοί δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τον Έλληνα Μέγα Αλέξανδρο.

Aristotle's Ethica Nicomachea- Ἠθικὰ Νικομάχεια Αριστοτέλους (in English)

 

 

Ἠθικὰ Νικομάχεια

[ed. J. Bywater, Aristotle's Ethica Nicomachea. Oxford, 1894]

translated by William David Ross
Clarendon Press 1908

Βιβλίον I, 1-7

	Book I. The Good for Man A. Subject of our inquiry. 1. All human activities aim at some good: some goods subordinate to others.
[1094a] Πᾶσα τέχνη καὶ πᾶσα μέθοδος, ὁμοίως δὲ πρᾶξίς τε καὶ προαίρεσις, ἀγαθοῦ τινὸς ἐφίεσθαι δοκεῖ· διὸ καλῶς ἀπεφήναντο τἀγαθόν, οὗ πάντ᾽ ἐφίεται.	EVERY art and every inquiry, and similarly every action and pursuit, is thought to aim at some good; and for this reason the good has rightly been declared to be that at which all things aim.
διαφορὰ δέ τις φαίνεται τῶν τελῶν· τὰ μὲν γάρ εἰσιν ἐνέργειαι, τὰ δὲ παρ᾽ αὐτὰς (5) ἔργα τινά. ὧν δ᾽ εἰσὶ τέλη τινὰ παρὰ τὰς πράξεις, ἐν τούτοις βελτίω πέφυκε τῶν ἐνεργειῶν τὰ ἔργα.	But a certain difference is found among ends; some are activities, others are products apart from the activities that produce them. Where there are ends apart from the actions, it is the nature of the products to be better than the activities.
πολλῶν δὲ πράξεων οὐσῶν καὶ τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν πολλὰ γίνεται καὶ τὰ τέλη· ἰατρικῆς μὲν γὰρ ὑγίεια, ναυπηγικῆς δὲ πλοῖον, στρατηγικῆς δὲ νίκη, οἰκονομικῆς δὲ πλοῦτος.	Now, as there are many actions, arts, and sciences, their ends also are many; the end of the medical art is health, that of shipbuilding a vessel, that of strategy victory, that of economics wealth.
ὅσαι (10) δ᾽ εἰσὶ τῶν τοιούτων ὑπὸ μίαν τινὰ δύναμιν, καθάπερ ὑπὸ τὴν ἱππικὴν χαλινοποιικὴ καὶ ὅσαι ἄλλαι τῶν ἱππικῶν ὀργάνων εἰσίν, αὕτη δὲ καὶ πᾶσα πολεμικὴ πρᾶξις ὑπὸ τὴν στρατηγικήν, κατὰ τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον ἄλλαι ὑφ᾽ ἑτέρας· ἐν ἁπάσαις δὲ τὰ τῶν ἀρχιτεκτονικῶν τέλη πάντων (15) ἐστὶν αἱρετώτερα τῶν ὑπ᾽ αὐτά· τούτων γὰρ χάριν κἀκεῖνα διώκεται.	But where such arts fall under a single capacity- as bridle-making and the other arts concerned with the equipment of horses fall under the art of riding, and this and every military action under strategy, in the same way other arts fall under yet others- in all of these the ends of the master arts are to be preferred to all the subordinate ends; for it is for the sake of the former that the latter are pursued.
διαφέρει δ᾽ οὐδὲν τὰς ἐνεργείας αὐτὰς εἶναι τὰ τέλη τῶν πράξεων ἢ παρὰ ταύτας ἄλλο τι, καθάπερ ἐπὶ τῶν λεχθεισῶν ἐπιστημῶν.	It makes no difference whether the activities themselves are the ends of the actions, or something else apart from the activities, as in the case of the sciences just mentioned.
	2. The science of the good for man is politics. <<< >>>
Εἰ δή τι τέλος ἐστὶ τῶν πρακτῶν ὃ δι᾽ αὑτὸ βουλόμεθα, τἆλλα δὲ διὰ τοῦτο, καὶ μὴ (20) πάντα δι᾽ ἕτερον αἱρούμεθα (πρόεισι γὰρ οὕτω γ᾽ εἰς ἄπειρον, ὥστ᾽ εἶναι κενὴν καὶ ματαίαν τὴν ὄρεξιν), δῆλον ὡς τοῦτ᾽ ἂν εἴη τἀγαθὸν καὶ τὸ ἄριστον.	If, then, there is some end of the things we do, which we desire for its own sake (everything else being desired for the sake of this), and if we do not choose everything for the sake of something else (for at that rate the process would go on to infinity, so that our desire would be empty and vain), clearly this must be the good and the chief good.
ἆρ᾽ οὖν καὶ πρὸς τὸν βίον ἡ γνῶσις αὐτοῦ μεγάλην ἔχει ῥοπήν, καὶ καθάπερ τοξόται σκοπὸν ἔχοντες μᾶλλον ἂν τυγχάνοιμεν τοῦ δέοντος; εἰ δ᾽ (25) οὕτω, πειρατέον τύπῳ γε περιλαβεῖν αὐτὸ τί ποτ᾽ ἐστὶ καὶ τίνος τῶν ἐπιστημῶν ἢ δυνάμεων.	Will not the knowledge of it, then, have a great influence on life? Shall we not, like archers who have a mark to aim at, be more likely to hit upon what is right? If so, we must try, in outline at least, to determine what it is, and of which of the sciences or capacities it is the object.
δόξειε δ᾽ ἂν τῆς κυριωτάτης καὶ μάλιστα ἀρχιτεκτονικῆς. τοιαύτη δ᾽ ἡ πολιτικὴ φαίνεται· τίνας γὰρ εἶναι χρεὼν τῶν ἐπιστημῶν ἐν ταῖς πόλεσι, [1094β] (1) καὶ ποίας ἑκάστους μανθάνειν καὶ μέχρι τίνος, αὕτη διατάσσει· ὁρῶμεν δὲ καὶ τὰς ἐντιμοτάτας τῶν δυνάμεων ὑπὸ ταύτην οὔσας, οἷον στρατηγικὴν οἰκονομικὴν ῥητορικήν· χρωμένης δὲ ταύτης ταῖς λοιπαῖς [πρακτικαῖς] τῶν ἐπιστημῶν, (5) ἔτι δὲ νομοθετούσης τί δεῖ πράττειν καὶ τίνων ἀπέχεσθαι, τὸ ταύτης τέλος περιέχοι ἂν τὰ τῶν ἄλλων, ὥστε τοῦτ᾽ ἂν εἴη τἀνθρώπινον ἀγαθόν.	It would seem to belong to the most authoritative art and that which is most truly the master art. And politics appears to be of this nature; for it is this that ordains which of the sciences should be studied in a state, and which each class of citizens should learn and up to what point they should learn them; and we see even the most highly esteemed of capacities to fall under this, e.g. strategy, economics, rhetoric; now, since politics uses the rest of the sciences, and since, again, it legislates as to what we are to do and what we are to abstain from, the end of this science must include those of the others, so that this end must be the good for man.
εἰ γὰρ καὶ ταὐτόν ἐστιν ἑνὶ καὶ πόλει, μεῖζόν γε καὶ τελειότερον τὸ τῆς πόλεως φαίνεται καὶ λαβεῖν καὶ σῴζειν· ἀγαπητὸν μὲν γὰρ καὶ ἑνὶ (10) μόνῳ, κάλλιον δὲ καὶ θειότερον ἔθνει καὶ πόλεσιν.	For even if the end is the same for a single man and for a state, that of the state seems at all events something greater and more complete whether to attain or to preserve; though it is worth while to attain the end merely for one man, it is finer and more godlike to attain it for a nation or for city-states.
ἡ μὲν οὖν μέθοδος τούτων ἐφίεται, πολιτική τις οὖσα.	These, then, are the ends at which our inquiry aims, since it is political science, in one sense of that term.
	B. Nature of the science. 3. We must not expect more precision than the subject-matter admits. The student should have reached years of discretion. <<< >>>
Λέγοιτο δ᾽ ἂν ἱκανῶς, εἰ κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην διασαφηθείη· τὸ γὰρ ἀκριβὲς οὐχ ὁμοίως ἐν ἅπασι τοῖς λόγοις ἐπιζητητέον, ὥσπερ οὐδ᾽ ἐν τοῖς δημιουργουμένοις.	Our discussion will be adequate if it has as much clearness as the subject-matter admits of, for precision is not to be sought for alike in all discussions, any more than in all the products of the crafts.
τὰ δὲ καλὰ καὶ τὰ δίκαια, (15) περὶ ὧν ἡ πολιτικὴ σκοπεῖται, πολλὴν ἔχει διαφορὰν καὶ πλάνην, ὥστε δοκεῖν νόμῳ μόνον εἶναι, φύσει δὲ μή.	Now fine and just actions, which political science investigates, admit of much variety and fluctuation of opinion, so that they may be thought to exist only by convention, and not by nature.
τοιαύτην δέ τινα πλάνην ἔχει καὶ τἀγαθὰ διὰ τὸ πολλοῖς συμβαίνειν βλάβας ἀπ᾽ αὐτῶν· ἤδη γάρ τινες ἀπώλοντο διὰ πλοῦτον, ἕτεροι δὲ δι᾽ ἀνδρείαν.	And goods also give rise to a similar fluctuation because they bring harm to many people; for before now men have been undone by reason of their wealth, and others by reason of their courage.
ἀγαπητὸν οὖν περὶ τοιούτων (20) καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντας παχυλῶς καὶ τύπῳ τἀληθὲς ἐνδείκνυσθαι, καὶ περὶ τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ ἐκ τοιούτων λέγοντας τοιαῦτα καὶ συμπεραίνεσθαι.	We must be content, then, in speaking of such subjects and with such premisses to indicate the truth roughly and in outline, and in speaking about things which are only for the most part true and with premisses of the same kind to reach conclusions that are no better.
τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ ἀποδέχεσθαι χρεὼν ἕκαστα τῶν λεγομένων· πεπαιδευμένου γάρ ἐστιν ἐπὶ τοσοῦτον τἀκριβὲς ἐπιζητεῖν καθ᾽ ἕκαστον (25) γένος, ἐφ᾽ ὅσον ἡ τοῦ πράγματος φύσις ἐπιδέχεται· παραπλήσιον γὰρ φαίνεται μαθηματικοῦ τε πιθανολογοῦντος ἀποδέχεσθαι καὶ ῥητορικὸν ἀποδείξεις ἀπαιτεῖν.	In the same spirit, therefore, should each type of statement be received; for it is the mark of an educated man to look for precision in each class of things just so far as the nature of the subject admits; it is evidently equally foolish to accept probable reasoning from a mathematician and to demand from a rhetorician scientific proofs.
Ἕκαστος δὲ κρίνει καλῶς ἃ γινώσκει, καὶ τούτων ἐστὶν ἀγαθὸς κριτής. [1095α] (1) καθ᾽ ἕκαστον μὲν ἄρα ὁ πεπαιδευμένος, ἁπλῶς δ᾽ ὁ περὶ πᾶν πεπαιδευμένος. διὸ τῆς πολιτικῆς οὐκ ἔστιν οἰκεῖος ἀκροατὴς ὁ νέος· ἄπειρος γὰρ τῶν κατὰ τὸν βίον πράξεων, οἱ λόγοι δ᾽ ἐκ τούτων καὶ περὶ τούτων· ἔτι δὲ τοῖς πάθεσιν ἀκολουθητικὸς ὢν (5) ματαίως ἀκούσεται καὶ ἀνωφελῶς, ἐπειδὴ τὸ τέλος ἐστὶν οὐ γνῶσις ἀλλὰ πρᾶξις.	Now each man judges well the things he knows, and of these he is a good judge. And so the man who has been educated in a subject is a good judge of that subject, and the man who has received an all-round education is a good judge in general. Hence a young man is not a proper hearer of lectures on political science; for he is inexperienced in the actions that occur in life, but its discussions start from these and are about these; and, further, since he tends to follow his passions, his study will be vain and unprofitable, because the end aimed at is not knowledge but action.
διαφέρει δ᾽ οὐδὲν νέος τὴν ἡλικίαν ἢ τὸ ἦθος νεαρός· οὐ γὰρ παρὰ τὸν χρόνον ἡ ἔλλειψις, ἀλλὰ διὰ τὸ κατὰ πάθος ζῆν καὶ διώκειν ἕκαστα.	And it makes no difference whether he is young in years or youthful in character; the defect does not depend on time, but on his living, and pursuing each successive object, as passion directs.
τοῖς γὰρ τοιούτοις ἀνόνητος ἡ γνῶσις γίνεται, καθάπερ τοῖς ἀκρατέσιν· (10) τοῖς δὲ κατὰ λόγον τὰς ὀρέξεις ποιουμένοις καὶ πράττουσι πολυωφελὲς ἂν εἴη τὸ περὶ τούτων εἰδέναι.	For to such persons, as to the incontinent, knowledge brings no profit; but to those who desire and act in accordance with a rational principle knowledge about such matters will be of great benefit.
Καὶ περὶ μὲν ἀκροατοῦ, καὶ πῶς ἀποδεκτέον, καὶ τί προτιθέμεθα, πεφροιμιάσθω ταῦτα.	These remarks about the student, the sort of treatment to be expected, and the purpose of the inquiry, may be taken as our preface.
	C. What is the good for man? 4. It is generally agreed to be happiness, but there are various views as to what happiness is. What is required at the start is an unreasoned conviction about the facts, such as is produced by a good upbringing. <<< >>>
Λέγωμεν δ᾽ ἀναλαβόντες, ἐπειδὴ πᾶσα γνῶσις καὶ προαίρεσις (15) ἀγαθοῦ τινὸς ὀρέγεται, τί ἐστὶν οὗ λέγομεν τὴν πολιτικὴν ἐφίεσθαι καὶ τί τὸ πάντων ἀκρότατον τῶν πρακτῶν ἀγαθῶν.	Let us resume our inquiry and state, in view of the fact that all knowledge and every pursuit aims at some good, what it is that we say political science aims at and what is the highest of all goods achievable by action.
ὀνόματι μὲν οὖν σχεδὸν ὑπὸ τῶν πλείστων ὁμολογεῖται· τὴν γὰρ εὐδαιμονίαν καὶ οἱ πολλοὶ καὶ οἱ χαρίεντες λέγουσιν, τὸ δ᾽ εὖ ζῆν καὶ τὸ εὖ πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι (20) τῷ εὐδαιμονεῖν· περὶ δὲ τῆς εὐδαιμονίας, τί ἐστιν, ἀμφισβητοῦσι καὶ οὐχ ὁμοίως οἱ πολλοὶ τοῖς σοφοῖς ἀποδιδόασιν. οἳ μὲν γὰρ τῶν ἐναργῶν τι καὶ φανερῶν, οἷον ἡδονὴν ἢ πλοῦτον ἢ τιμήν, ἄλλοι δ᾽ ἄλλο--πολλάκις δὲ καὶ ὁ αὐτὸς ἕτερον· νοσήσας μὲν γὰρ ὑγίειαν, πενόμενος δὲ (25) πλοῦτον· συνειδότες δ᾽ ἑαυτοῖς ἄγνοιαν τοὺς μέγα τι καὶ ὑπὲρ αὐτοὺς λέγοντας θαυμάζουσιν.	Verbally there is very general agreement; for both the general run of men and people of superior refinement say that it is happiness, and identify living well and doing well with being happy; but with regard to what happiness is they differ, and the many do not give the same account as the wise. For the former think it is some plain and obvious thing, like pleasure, wealth, or honour; they differ, however, from one another- and often even the same man identifies it with different things, with health when he is ill, with wealth when he is poor; but, conscious of their ignorance, they admire those who proclaim some great ideal that is above their comprehension.
ἔνιοι δ᾽ ᾤοντο παρὰ τὰ πολλὰ ταῦτα ἀγαθὰ ἄλλο τι καθ᾽ αὑτὸ εἶναι, ὃ καὶ τούτοις πᾶσιν αἴτιόν ἐστι τοῦ εἶναι ἀγαθά. ἁπάσας μὲν οὖν ἐξετάζειν τὰς δόξας ματαιότερον ἴσως ἐστίν, ἱκανὸν δὲ τὰς μάλιστα (30) ἐπιπολαζούσας ἢ δοκούσας ἔχειν τινὰ λόγον.	Now some thought that apart from these many goods there is another which is self-subsistent and causes the goodness of all these as well. To examine all the opinions that have been held were perhaps somewhat fruitless; enough to examine those that are most prevalent or that seem to be arguable.
Μὴ λανθανέτω δ᾽ ἡμᾶς ὅτι διαφέρουσιν οἱ ἀπὸ τῶν ἀρχῶν λόγοι καὶ οἱ ἐπὶ τὰς ἀρχάς. εὖ γὰρ καὶ ὁ Πλάτων ἠπόρει τοῦτο καὶ ἐζήτει, πότερον ἀπὸ τῶν ἀρχῶν ἢ ἐπὶ τὰς ἀρχάς ἐστιν ἡ ὁδός, [1095β] (1) ὥσπερ ἐν τῷ σταδίῳ ἀπὸ τῶν ἀθλοθετῶν ἐπὶ τὸ πέρας ἢ ἀνάπαλιν.	Let us not fail to notice, however, that there is a difference between arguments from and those to the first principles. For Plato, too, was right in raising this question and asking, as he used to do, 'are we on the way from or to the first principles?' There is a difference, as there is in a race-course between the course from the judges to the turning-point and the way back.
ἀρκτέον μὲν γὰρ ἀπὸ τῶν γνωρίμων, ταῦτα δὲ διττῶς· τὰ μὲν γὰρ ἡμῖν τὰ δ᾽ ἁπλῶς. ἴσως οὖν ἡμῖν γε ἀρκτέον ἀπὸ τῶν ἡμῖν γνωρίμων. διὸ δεῖ τοῖς ἔθεσιν ἦχθαι καλῶς τὸν (5) περὶ καλῶν καὶ δικαίων καὶ ὅλως τῶν πολιτικῶν ἀκουσόμενον ἱκανῶς.	For, while we must begin with what is known, things are objects of knowledge in two senses- some to us, some without qualification. Presumably, then, we must begin with things known to us. Hence any one who is to listen intelligently to lectures about what is noble and just, and generally, about the subjects of political science must have been brought up in good habits.
ἀρχὴ γὰρ τὸ ὅτι, καὶ εἰ τοῦτο φαίνοιτο ἀρκούντως, οὐδὲν προσδεήσει τοῦ διότι· ὁ δὲ τοιοῦτος ἔχει ἢ λάβοι ἂν ἀρχὰς ῥᾳδίως. ᾧ δὲ μηδέτερον ὑπάρχει τούτων, ἀκουσάτω τῶν Ἡσιόδου·	For the fact is the starting-point, and if this is sufficiently plain to him, he will not at the start need the reason as well; and the man who has been well brought up has or can easily get startingpoints. And as for him who neither has nor can get them, let him hear the words of Hesiod:
(10) οὗτος μὲν πανάριστος ὃς αὐτὸς πάντα νοήσῃ, ἐσθλὸς δ᾽ αὖ κἀκεῖνος ὃς εὖ εἰπόντι πίθηται. ὃς δέ κε μήτ᾽ αὐτὸς νοέῃ μήτ᾽ ἄλλου ἀκούων ἐν θυμῷ βάλληται, ὃ δ᾽ αὖτ᾽ ἀχρήιος ἀνήρ.	Far best is he who knows all things himself; Good, he that hearkens when men counsel right; But he who neither knows, nor lays to heart Another's wisdom, is a useless wight.
	5. Discussion of the popular views that the good is pleasure, honour, wealth; a fourth kind of life, that of contemplation, deferred for future discussion. <<< >>>
Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν ὅθεν παρεξέβημεν. τὸ γὰρ ἀγαθὸν (15) καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οὐκ ἀλόγως ἐοίκασιν ἐκ τῶν βίων ὑπολαμβάνειν οἱ μὲν πολλοὶ καὶ φορτικώτατοι τὴν ἡδονήν· διὸ καὶ τὸν βίον ἀγαπῶσι τὸν ἀπολαυστικόν. τρεῖς γάρ εἰσι μάλιστα οἱ προύχοντες, ὅ τε νῦν εἰρημένος καὶ ὁ πολιτικὸς καὶ τρίτος ὁ θεωρητικός.	Let us, however, resume our discussion from the point at which we digressed. To judge from the lives that men lead, most men, and men of the most vulgar type, seem (not without some ground) to identify the good, or happiness, with pleasure; which is the reason why they love the life of enjoyment. For there are, we may say, three prominent types of life- that just mentioned, the political, and thirdly the contemplative life.
οἱ μὲν οὖν πολλοὶ παντελῶς (20) ἀνδραποδώδεις φαίνονται βοσκημάτων βίον προαιρούμενοι, τυγχάνουσι δὲ λόγου διὰ τὸ πολλοὺς τῶν ἐν ταῖς ἐξουσίαις ὁμοιοπαθεῖν Σαρδαναπάλλῳ. οἱ δὲ χαρίεντες καὶ πρακτικοὶ τιμήν· τοῦ γὰρ πολιτικοῦ βίου σχεδὸν τοῦτο τέλος.	Now the mass of mankind are evidently quite slavish in their tastes, preferring a life suitable to beasts, but they get some ground for their view from the fact that many of those in high places share the tastes of Sardanapallus. A consideration of the prominent types of life shows that people of superior refinement and of active disposition identify happiness with honour; for this is, roughly speaking, the end of the political life.
φαίνεται δ᾽ ἐπιπολαιότερον εἶναι τοῦ ζητουμένου· δοκεῖ γὰρ ἐν (25) τοῖς τιμῶσι μᾶλλον εἶναι ἢ ἐν τῷ τιμωμένῳ, τἀγαθὸν δὲ οἰκεῖόν τι καὶ δυσαφαίρετον εἶναι μαντευόμεθα.	But it seems too superficial to be what we are looking for, since it is thought to depend on those who bestow honour rather than on him who receives it, but the good we divine to be something proper to a man and not easily taken from him.
ἔτι δ᾽ ἐοίκασι τὴν τιμὴν διώκειν ἵνα πιστεύσωσιν ἑαυτοὺς ἀγαθοὺς εἶναι· ζητοῦσι γοῦν ὑπὸ τῶν φρονίμων τιμᾶσθαι, καὶ παρ᾽ οἷς γινώσκονται, καὶ ἐπ᾽ ἀρετῇ· δῆλον οὖν ὅτι κατά γε (30) τούτους ἡ ἀρετὴ κρείττων.	Further, men seem to pursue honour in order that they may be assured of their goodness; at least it is by men of practical wisdom that they seek to be honoured, and among those who know them, and on the ground of their virtue; clearly, then, according to them, at any rate, virtue is better.
τάχα δὲ καὶ μᾶλλον ἄν τις τέλος τοῦ πολιτικοῦ βίου ταύτην ὑπολάβοι. φαίνεται δὲ ἀτελεστέρα καὶ αὕτη· δοκεῖ γὰρ ἐνδέχεσθαι καὶ καθεύδειν ἔχοντα τὴν ἀρετὴν ἢ ἀπρακτεῖν διὰ βίου, καὶ πρὸς τούτοις κακοπαθεῖν καὶ ἀτυχεῖν τὰ μέγιστα· [1096α] (1) τὸν δ᾽ οὕτω ζῶντα οὐδεὶς ἂν εὐδαιμονίσειεν, εἰ μὴ θέσιν διαφυλάττων.	And perhaps one might even suppose this to be, rather than honour, the end of the political life. But even this appears somewhat incomplete; for possession of virtue seems actually compatible with being asleep, or with lifelong inactivity, and, further, with the greatest sufferings and misfortunes; but a man who was living so no one would call happy, unless he were maintaining a thesis at all costs.
καὶ περὶ μὲν τούτων ἅλις· ἱκανῶς γὰρ καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις εἴρηται περὶ αὐτῶν. τρίτος δ᾽ ἐστὶν ὁ θεωρητικός, ὑπὲρ οὗ (5) τὴν ἐπίσκεψιν ἐν τοῖς ἑπομένοις ποιησόμεθα.	But enough of this; for the subject has been sufficiently treated even in the current discussions. Third comes the contemplative life, which we shall consider later.
Ὁ δὲ χρηματιστὴς βίαιός τις ἐστίν, καὶ ὁ πλοῦτος δῆλον ὅτι οὐ τὸ ζητούμενον ἀγαθόν· χρήσιμον γὰρ καὶ ἄλλου χάριν. διὸ μᾶλλον τὰ πρότερον λεχθέντα τέλη τις ἂν ὑπολάβοι· δι᾽ αὑτὰ γὰρ ἀγαπᾶται. φαίνεται δ᾽ οὐδ᾽ ἐκεῖνα· καίτοι πολλοὶ λόγοι (10) πρὸς αὐτὰ καταβέβληνται. ταῦτα μὲν οὖν ἀφείσθω.	The life of money-making is one undertaken under compulsion, and wealth is evidently not the good we are seeking; for it is merely useful and for the sake of something else. And so one might rather take the aforenamed objects to be ends; for they are loved for themselves. But it is evident that not even these are ends; yet many arguments have been thrown away in support of them. Let us leave this subject, then.
	6. Discussion of the philosophical view that there is an Idea of good. <<< >>>
Τὸ δὲ καθόλου βέλτιον ἴσως ἐπισκέψασθαι καὶ διαπορῆσαι πῶς λέγεται, καίπερ προσάντους τῆς τοιαύτης ζητήσεως γινομένης διὰ τὸ φίλους ἄνδρας εἰσαγαγεῖν τὰ εἴδη. δόξειε δ᾽ ἂν ἴσως βέλτιον εἶναι καὶ δεῖν ἐπὶ σωτηρίᾳ γε τῆς (15) ἀληθείας καὶ τὰ οἰκεῖα ἀναιρεῖν, ἄλλως τε καὶ φιλοσόφους ὄντας· ἀμφοῖν γὰρ ὄντοιν φίλοιν ὅσιον προτιμᾶν τὴν ἀλήθειαν.	We had perhaps better consider the universal good and discuss thoroughly what is meant by it, although such an inquiry is made an uphill one by the fact that the Forms have been introduced by friends of our own. Yet it would perhaps be thought to be better, indeed to be our duty, for the sake of maintaining the truth even to destroy what touches us closely, especially as we are philosophers or lovers of wisdom; for, while both are dear, piety requires us to honour truth above our friends.
Οἱ δὴ κομίσαντες τὴν δόξαν ταύτην οὐκ ἐποίουν ἰδέας ἐν οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερον ἔλεγον, διόπερ οὐδὲ τῶν ἀριθμῶν ἰδέαν κατεσκεύαζον· τὸ δ᾽ ἀγαθὸν λέγεται καὶ ἐν (20) τῷ τί ἐστι καὶ ἐν τῷ ποιῷ καὶ ἐν τῷ πρός τι, τὸ δὲ καθ᾽ αὑτὸ καὶ ἡ οὐσία πρότερον τῇ φύσει τοῦ πρός τι (παραφυάδι γὰρ τοῦτ᾽ ἔοικε καὶ συμβεβηκότι τοῦ ὄντος)· ὥστ᾽ οὐκ ἂν εἴη κοινή τις ἐπὶ τούτοις ἰδέα.	The men who introduced this doctrine did not posit Ideas of classes within which they recognized priority and posteriority (which is the reason why they did not maintain the existence of an Idea embracing all numbers); but the term 'good' is used both in the category of substance and in that of quality and in that of relation, and that which is per se, i.e. substance, is prior in nature to the relative (for the latter is like an off shoot and accident of being); so that there could not be a common Idea set over all these goods.
ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τἀγαθὸν ἰσαχῶς λέγεται τῷ ὄντι (καὶ γὰρ ἐν τῷ τί λέγεται, οἷον ὁ θεὸς καὶ (25) ὁ νοῦς, καὶ ἐν τῷ ποιῷ αἱ ἀρεταί, καὶ ἐν τῷ ποσῷ τὸ μέτριον, καὶ ἐν τῷ πρός τι τὸ χρήσιμον, καὶ ἐν χρόνῳ καιρός, καὶ ἐν τόπῳ δίαιτα καὶ ἕτερα τοιαῦτα), δῆλον ὡς οὐκ ἂν εἴη κοινόν τι καθόλου καὶ ἕν· οὐ γὰρ ἂν ἐλέγετ᾽ ἐν πάσαις ταῖς κατηγορίαις, ἀλλ᾽ ἐν μιᾷ μόνῃ.	Further, since 'good' has as many senses as 'being' (for it is predicated both in the category of substance, as of God and of reason, and in quality, i.e. of the virtues, and in quantity, i.e. of that which is moderate, and in relation, i.e. of the useful, and in time, i.e. of the right opportunity, and in place, i.e. of the right locality and the like), clearly it cannot be something universally present in all cases and single; for then it could not have been predicated in all the categories but in one only.
ἔτι δ᾽ ἐπεὶ τῶν (30) κατὰ μίαν ἰδέαν μία καὶ ἐπιστήμη, καὶ τῶν ἀγαθῶν ἁπάντων ἦν ἂν μία τις ἐπιστήμη· νῦν δ᾽ εἰσὶ πολλαὶ καὶ τῶν ὑπὸ μίαν κατηγορίαν, οἷον καιροῦ, ἐν πολέμῳ μὲν γὰρ στρατηγικὴ ἐν νόσῳ δ᾽ ἰατρική, καὶ τοῦ μετρίου ἐν τροφῇ μὲν ἰατρικὴ ἐν πόνοις δὲ γυμναστική.	Further, since of the things answering to one Idea there is one science, there would have been one science of all the goods; but as it is there are many sciences even of the things that fall under one category, e.g. of opportunity, for opportunity in war is studied by strategics and in disease by medicine, and the moderate in food is studied by medicine and in exercise by the science of gymnastics.
ἀπορήσειε δ᾽ ἄν τις τί (35) ποτε καὶ βούλονται λέγειν αὐτοέκαστον, εἴπερ ἔν τε αὐτοανθρώπῳ [1096β] (1) καὶ ἐν ἀνθρώπῳ εἷς καὶ ὁ αὐτὸς λόγος ἐστὶν ὁ τοῦ ἀνθρώπου. ᾗ γὰρ ἄνθρωπος, οὐδὲν διοίσουσιν· εἰ δ᾽ οὕτως, οὐδ᾽ ᾗ ἀγαθόν. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῷ ἀίδιον εἶναι μᾶλλον ἀγαθὸν ἔσται, εἴπερ μηδὲ λευκότερον τὸ πολυχρόνιον τοῦ (5) ἐφημέρου. πιθανώτερον δ᾽ ἐοίκασιν οἱ Πυθαγόρειοι λέγειν περὶ αὐτοῦ, τιθέντες ἐν τῇ τῶν ἀγαθῶν συστοιχίᾳ τὸ ἕν· οἷς δὴ καὶ Σπεύσιππος ἐπακολουθῆσαι δοκεῖ.	And one might ask the question, what in the world they mean by 'a thing itself', is (as is the case) in 'man himself' and in a particular man the account of man is one and the same. For in so far as they are man, they will in no respect differ; and if this is so, neither will 'good itself' and particular goods, in so far as they are good. But again it will not be good any the more for being eternal, since that which lasts long is no whiter than that which perishes in a day. The Pythagoreans seem to give a more plausible account of the good, when they place the one in the column of goods; and it is they that Speusippus seems to have followed.
Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἄλλος ἔστω λόγος· τοῖς δὲ λεχθεῖσιν ἀμφισβήτησίς τις ὑποφαίνεται διὰ τὸ μὴ περὶ παντὸς ἀγαθοῦ τοὺς λόγους (10) εἰρῆσθαι, λέγεσθαι δὲ καθ᾽ ἓν εἶδος τὰ καθ᾽ αὑτὰ διωκόμενα καὶ ἀγαπώμενα, τὰ δὲ ποιητικὰ τούτων ἢ φυλακτικά πως ἢ τῶν ἐναντίων κωλυτικὰ διὰ ταῦτα λέγεσθαι καὶ τρόπον ἄλλον. δῆλον οὖν ὅτι διττῶς λέγοιτ᾽ ἂν τἀγαθά, καὶ τὰ μὲν καθ᾽ αὑτά, θάτερα δὲ διὰ ταῦτα.	But let us discuss these matters elsewhere; an objection to what we have said, however, may be discerned in the fact that the Platonists have not been speaking about all goods, and that the goods that are pursued and loved for themselves are called good by reference to a single Form, while those which tend to produce or to preserve these somehow or to prevent their contraries are called so by reference to these, and in a secondary sense. Clearly, then, goods must be spoken of in two ways, and some must be good in themselves, the others by reason of these.
χωρίσαντες (15) οὖν ἀπὸ τῶν ὠφελίμων τὰ καθ᾽ αὑτὰ σκεψώμεθα εἰ λέγεται κατὰ μίαν ἰδέαν.	Let us separate, then, things good in themselves from things useful, and consider whether the former are called good by reference to a single Idea.
καθ᾽ αὑτὰ δὲ ποῖα θείη τις ἄν; ἢ ὅσα καὶ μονούμενα διώκεται, οἷον τὸ φρονεῖν καὶ ὁρᾶν καὶ ἡδοναί τινες καὶ τιμαί; ταῦτα γὰρ εἰ καὶ δι᾽ ἄλλο τι διώκομεν, ὅμως τῶν καθ᾽ αὑτὰ ἀγαθῶν θείη τις ἄν. ἢ οὐδ᾽ (20) ἄλλο οὐδὲν πλὴν τῆς ἰδέας; ὥστε μάταιον ἔσται τὸ εἶδος. εἰ δὲ καὶ ταῦτ᾽ ἐστὶ τῶν καθ᾽ αὑτά, τὸν τἀγαθοῦ λόγον ἐν ἅπασιν αὐτοῖς τὸν αὐτὸν ἐμφαίνεσθαι δεήσει, καθάπερ ἐν χιόνι καὶ ψιμυθίῳ τὸν τῆς λευκότητος.	What sort of goods would one call good in themselves? Is it those that are pursued even when isolated from others, such as intelligence, sight, and certain pleasures and honours? Certainly, if we pursue these also for the sake of something else, yet one would place them among things good in themselves. Or is nothing other than the Idea of good good in itself? In that case the Form will be empty. But if the things we have named are also things good in themselves, the account of the good will have to appear as something identical in them all, as that of whiteness is identical in snow and in white lead.
τιμῆς δὲ καὶ φρονήσεως καὶ ἡδονῆς ἕτεροι καὶ διαφέροντες οἱ λόγοι ταύτῃ (25) ᾗ ἀγαθά. οὐκ ἔστιν ἄρα τὸ ἀγαθὸν κοινόν τι κατὰ μίαν ἰδέαν.	But of honour, wisdom, and pleasure, just in respect of their goodness, the accounts are distinct and diverse. The good, therefore, is not some common element answering to one Idea.
Ἀλλὰ πῶς δὴ λέγεται; οὐ γὰρ ἔοικε τοῖς γε ἀπὸ τύχης ὁμωνύμοις. ἀλλ᾽ ἆρά γε τῷ ἀφ᾽ ἑνὸς εἶναι ἢ πρὸς ἓν ἅπαντα συντελεῖν, ἢ μᾶλλον κατ᾽ ἀναλογίαν; ὡς γὰρ ἐν σώματι ὄψις, ἐν ψυχῇ νοῦς, καὶ ἄλλο δὴ ἐν ἄλλῳ. (30) ἀλλ᾽ ἴσως ταῦτα μὲν ἀφετέον τὸ νῦν· ἐξακριβοῦν γὰρ ὑπὲρ αὐτῶν ἄλλης ἂν εἴη φιλοσοφίας οἰκειότερον.	But what then do we mean by the good? It is surely not like the things that only chance to have the same name. Are goods one, then, by being derived from one good or by all contributing to one good, or are they rather one by analogy? Certainly as sight is in the body, so is reason in the soul, and so on in other cases. But perhaps these subjects had better be dismissed for the present; for perfect precision about them would be more appropriate to another branch of philosophy.
ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῆς ἰδέας· εἰ γὰρ καὶ ἔστιν ἕν τι τὸ κοινῇ κατηγορούμενον ἀγαθὸν ἢ χωριστὸν αὐτό τι καθ᾽ αὑτό, δῆλον ὡς οὐκ ἂν εἴη πρακτὸν οὐδὲ κτητὸν ἀνθρώπῳ· νῦν δὲ τοιοῦτόν τι (35) ζητεῖται.	And similarly with regard to the Idea; even if there is some one good which is universally predicable of goods or is capable of separate and independent existence, clearly it could not be achieved or attained by man; but we are now seeking something attainable.
τάχα δέ τῳ δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι γνωρίζειν αὐτὸ [1097α] (1) πρὸς τὰ κτητὰ καὶ πρακτὰ τῶν ἀγαθῶν· οἷον γὰρ παράδειγμα τοῦτ᾽ ἔχοντες μᾶλλον εἰσόμεθα καὶ τὰ ἡμῖν ἀγαθά, κἂν εἰδῶμεν, ἐπιτευξόμεθα αὐτῶν.	Perhaps, however, some one might think it worth while to recognize this with a view to the goods that are attainable and achievable; for having this as a sort of pattern we shall know better the goods that are good for us, and if we know them shall attain them.
πιθανότητα μὲν οὖν τινα ἔχει ὁ λόγος, ἔοικε δὲ ταῖς ἐπιστήμαις διαφωνεῖν· (5) πᾶσαι γὰρ ἀγαθοῦ τινὸς ἐφιέμεναι καὶ τὸ ἐνδεὲς ἐπιζητοῦσαι παραλείπουσι τὴν γνῶσιν αὐτοῦ. καίτοι βοήθημα τηλικοῦτον τοὺς τεχνίτας ἅπαντας ἀγνοεῖν καὶ μηδ᾽ ἐπιζητεῖν οὐκ εὔλογον. ἄπορον δὲ καὶ τί ὠφεληθήσεται ὑφάντης ἢ τέκτων πρὸς τὴν αὑτοῦ τέχνην εἰδὼς τὸ αὐτὸ τοῦτο ἀγαθόν, (10) ἢ πῶς ἰατρικώτερος ἢ στρατηγικώτερος ἔσται ὁ τὴν ἰδέαν αὐτὴν τεθεαμένος. φαίνεται μὲν γὰρ οὐδὲ τὴν ὑγίειαν οὕτως ἐπισκοπεῖν ὁ ἰατρός, ἀλλὰ τὴν ἀνθρώπου, μᾶλλον δ᾽ ἴσως τὴν τοῦδε· καθ᾽ ἕκαστον γὰρ ἰατρεύει. καὶ περὶ μὲν τούτων ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω.	This argument has some plausibility, but seems to clash with the procedure of the sciences; for all of these, though they aim at some good and seek to supply the deficiency of it, leave on one side the knowledge of the good. Yet that all the exponents of the arts should be ignorant of, and should not even seek, so great an aid is not probable. It is hard, too, to see how a weaver or a carpenter will be benefited in regard to his own craft by knowing this 'good itself', or how the man who has viewed the Idea itself will be a better doctor or general thereby. For a doctor seems not even to study health in this way, but the health of man, or perhaps rather the health of a particular man; it is individuals that he is healing. But enough of these topics.
	7. The good must be something final and self-sufficient. Definition of happiness reached by considering the characteristic function of man. <<< >>>
(15) Πάλιν δ᾽ ἐπανέλθωμεν ἐπὶ τὸ ζητούμενον ἀγαθόν, τί ποτ᾽ ἂν εἴη. φαίνεται μὲν γὰρ ἄλλο ἐν ἄλλῃ πράξει καὶ τέχνῃ· ἄλλο γὰρ ἐν ἰατρικῇ καὶ στρατηγικῇ καὶ ταῖς λοιπαῖς ὁμοίως. τί οὖν ἑκάστης τἀγαθόν; ἢ οὗ χάριν τὰ λοιπὰ πράττεται; τοῦτο δ᾽ ἐν ἰατρικῇ μὲν ὑγίεια, ἐν στρατηγικῇ (20) δὲ νίκη, ἐν οἰκοδομικῇ δ᾽ οἰκία, ἐν ἄλλῳ δ᾽ ἄλλο, ἐν ἁπάσῃ δὲ πράξει καὶ προαιρέσει τὸ τέλος· τούτου γὰρ ἕνεκα τὰ λοιπὰ πράττουσι πάντες.	Let us again return to the good we are seeking, and ask what it can be. It seems different in different actions and arts; it is different in medicine, in strategy, and in the other arts likewise. What then is the good of each? Surely that for whose sake everything else is done. In medicine this is health, in strategy victory, in architecture a house, in any other sphere something else, and in every action and pursuit the end; for it is for the sake of this that all men do whatever else they do.
ὥστ᾽ εἴ τι τῶν πρακτῶν ἁπάντων ἐστὶ τέλος, τοῦτ᾽ ἂν εἴη τὸ πρακτὸν ἀγαθόν, εἰ δὲ πλείω, ταῦτα.	Therefore, if there is an end for all that we do, this will be the good achievable by action, and if there are more than one, these will be the goods achievable by action.
Μεταβαίνων δὴ ὁ λόγος εἰς ταὐτὸν ἀφῖκται· τοῦτο (25) δ᾽ ἔτι μᾶλλον διασαφῆσαι πειρατέον. ἐπεὶ δὲ πλείω φαίνεται τὰ τέλη, τούτων δ᾽ αἱρούμεθά τινα δι᾽ ἕτερον, οἷον πλοῦτον αὐλοὺς καὶ ὅλως τὰ ὄργανα, δῆλον ὡς οὐκ ἔστι πάντα τέλεια· τὸ δ᾽ ἄριστον τέλειόν τι φαίνεται.	So the argument has by a different course reached the same point; but we must try to state this even more clearly. Since there are evidently more than one end, and we choose some of these (e.g. wealth, flutes, and in general instruments) for the sake of something else, clearly not all ends are final ends; but the chief good is evidently something final.
ὥστ᾽ εἰ μέν ἐστιν ἕν τι μόνον τέλειον, τοῦτ᾽ ἂν εἴη τὸ ζητούμενον, (30) εἰ δὲ πλείω, τὸ τελειότατον τούτων.	Therefore, if there is only one final end, this will be what we are seeking, and if there are more than one, the most final of these will be what we are seeking.
τελειότερον δὲ λέγομεν τὸ καθ᾽ αὑτὸ διωκτὸν τοῦ δι᾽ ἕτερον καὶ τὸ μηδέποτε δι᾽ ἄλλο αἱρετὸν τῶν <καὶ> καθ᾽ αὑτὰ καὶ δι᾽ αὐτὸ αἱρετῶν, καὶ ἁπλῶς δὴ τέλειον τὸ καθ᾽ αὑτὸ αἱρετὸν ἀεὶ καὶ μηδέποτε δι᾽ ἄλλο. τοιοῦτον δ᾽ ἡ εὐδαιμονία μάλιστ᾽ εἶναι δοκεῖ·	Now we call that which is in itself worthy of pursuit more final than that which is worthy of pursuit for the sake of something else, and that which is never desirable for the sake of something else more final than the things that are desirable both in themselves and for the sake of that other thing, and therefore we call final without qualification that which is always desirable in itself and never for the sake of something else.
[1097β] (1) Ταύτην γὰρ αἱρούμεθα ἀεὶ δι᾽ αὐτὴν καὶ οὐδέποτε δι᾽ ἄλλο, τιμὴν δὲ καὶ ἡδονὴν καὶ νοῦν καὶ πᾶσαν ἀρετὴν αἱρούμεθα μὲν καὶ δι᾽ αὐτά (μηθενὸς γὰρ ἀποβαίνοντος ἑλοίμεθ᾽ ἂν ἕκαστον αὐτῶν), αἱρούμεθα δὲ καὶ τῆς εὐδαιμονίας χάριν, (5) διὰ τούτων ὑπολαμβάνοντες εὐδαιμονήσειν. τὴν δ᾽ εὐδαιμονίαν οὐδεὶς αἱρεῖται τούτων χάριν, οὐδ᾽ ὅλως δι᾽ ἄλλο.	Now such a thing happiness, above all else, is held to be; for this we choose always for self and never for the sake of something else, but honour, pleasure, reason, and every virtue we choose indeed for themselves (for if nothing resulted from them we should still choose each of them), but we choose them also for the sake of happiness, judging that by means of them we shall be happy. Happiness, on the other hand, no one chooses for the sake of these, nor, in general, for anything other than itself.
φαίνεται δὲ καὶ ἐκ τῆς αὐταρκείας τὸ αὐτὸ συμβαίνειν· τὸ γὰρ τέλειον ἀγαθὸν αὔταρκες εἶναι δοκεῖ. τὸ δ᾽ αὔταρκες λέγομεν οὐκ αὐτῷ μόνῳ, τῷ ζῶντι βίον μονώτην, ἀλλὰ καὶ γονεῦσι (10) καὶ τέκνοις καὶ γυναικὶ καὶ ὅλως τοῖς φίλοις καὶ πολίταις, ἐπειδὴ φύσει πολιτικὸν ὁ ἄνθρωπος.	From the point of view of self-sufficiency the same result seems to follow; for the final good is thought to be self-sufficient. Now by self-sufficient we do not mean that which is sufficient for a man by himself, for one who lives a solitary life, but also for parents, children, wife, and in general for his friends and fellow citizens, since man is born for citizenship.
τούτων δὲ ληπτέος ὅρος τις· ἐπεκτείνοντι γὰρ ἐπὶ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς ἀπογόνους καὶ τῶν φίλων τοὺς φίλους εἰς ἄπειρον πρόεισιν.	But some limit must be set to this; for if we extend our requirement to ancestors and descendants and friends' friends we are in for an infinite series.
ἀλλὰ τοῦτο μὲν εἰσαῦθις ἐπισκεπτέον· τὸ δ᾽ αὔταρκες τίθεμεν ὃ μονούμενον (15) αἱρετὸν ποιεῖ τὸν βίον καὶ μηδενὸς ἐνδεᾶ· τοιοῦτον δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οἰόμεθα εἶναι· ἔτι δὲ πάντων αἱρετωτάτην μὴ συναριθμουμένην--συναριθμουμένην δὲ δῆλον ὡς αἱρετωτέραν μετὰ τοῦ ἐλαχίστου τῶν ἀγαθῶν· ὑπεροχὴ γὰρ ἀγαθῶν γίνεται τὸ προστιθέμενον, ἀγαθῶν δὲ τὸ μεῖζον αἱρετώτερον ἀεί. (20) τέλειον δή τι φαίνεται καὶ αὔταρκες ἡ εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν οὖσα τέλος.	Let us examine this question, however, on another occasion; the self-sufficient we now define as that which when isolated makes life desirable and lacking in nothing; and such we think happiness to be; and further we think it most desirable of all things, without being counted as one good thing among others- if it were so counted it would clearly be made more desirable by the addition of even the least of goods; for that which is added becomes an excess of goods, and of goods the greater is always more desirable. Happiness, then, is something final and self-sufficient, and is the end of action.
Ἀλλ᾽ ἴσως τὴν μὲν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον λέγειν ὁμολογούμενόν τι φαίνεται, ποθεῖται δ᾽ ἐναργέστερον τί ἐστιν ἔτι λεχθῆναι. τάχα δὴ γένοιτ᾽ ἂν τοῦτ᾽, εἰ ληφθείη τὸ ἔργον (25) τοῦ ἀνθρώπου. ὥσπερ γὰρ αὐλητῇ καὶ ἀγαλματοποιῷ καὶ παντὶ τεχνίτῃ, καὶ ὅλως ὧν ἔστιν ἔργον τι καὶ πρᾶξις, ἐν τῷ ἔργῳ δοκεῖ τἀγαθὸν εἶναι καὶ τὸ εὖ, οὕτω δόξειεν ἂν καὶ ἀνθρώπῳ, εἴπερ ἔστι τι ἔργον αὐτοῦ.	Presumably, however, to say that happiness is the chief good seems a platitude, and a clearer account of what it is still desired. This might perhaps be given, if we could first ascertain the function of man. For just as for a flute-player, a sculptor, or an artist, and, in general, for all things that have a function or activity, the good and the 'well' is thought to reside in the function, so would it seem to be for man, if he has a function.
πότερον οὖν τέκτονος μὲν καὶ σκυτέως ἔστιν ἔργα τινὰ καὶ πράξεις, ἀνθρώπου δ᾽ (30) οὐδέν ἐστιν, ἀλλ᾽ ἀργὸν πέφυκεν; ἢ καθάπερ ὀφθαλμοῦ καὶ χειρὸς καὶ ποδὸς καὶ ὅλως ἑκάστου τῶν μορίων φαίνεταί τι ἔργον, οὕτω καὶ ἀνθρώπου παρὰ πάντα ταῦτα θείη τις ἂν ἔργον τι; τί οὖν δὴ τοῦτ᾽ ἂν εἴη ποτέ; τὸ μὲν γὰρ ζῆν κοινὸν εἶναι φαίνεται καὶ τοῖς φυτοῖς, ζητεῖται δὲ τὸ ἴδιον.	Have the carpenter, then, and the tanner certain functions or activities, and has man none? Is he born without a function? Or as eye, hand, foot, and in general each of the parts evidently has a function, may one lay it down that man similarly has a function apart from all these? What then can this be? Life seems to be common even to plants, but we are seeking what is peculiar to man.
[1098α] (1) ἀφοριστέον ἄρα τήν τε θρεπτικὴν καὶ τὴν αὐξητικὴν ζωήν. ἑπομένη δὲ αἰσθητική τις ἂν εἴη, φαίνεται δὲ καὶ αὐτὴ κοινὴ καὶ ἵππῳ καὶ βοῒ καὶ παντὶ ζῴῳ. λείπεται δὴ πρακτική τις τοῦ λόγον ἔχοντος· τούτου δὲ τὸ μὲν ὡς ἐπιπειθὲς λόγῳ, τὸ δ᾽ ὡς (5) ἔχον καὶ διανοούμενον. διττῶς δὲ καὶ ταύτης λεγομένης τὴν κατ᾽ ἐνέργειαν θετέον· κυριώτερον γὰρ αὕτη δοκεῖ λέγεσθαι.	Let us exclude, therefore, the life of nutrition and growth. Next there would be a life of perception, but it also seems to be common even to the horse, the ox, and every animal. There remains, then, an active life of the element that has a rational principle; of this, one part has such a principle in the sense of being obedient to one, the other in the sense of possessing one and exercising thought. And, as 'life of the rational element' also has two meanings, we must state that life in the sense of activity is what we mean; for this seems to be the more proper sense of the term.
εἰ δ᾽ ἐστὶν ἔργον ἀνθρώπου ψυχῆς ἐνέργεια κατὰ λόγον ἢ μὴ ἄνευ λόγου, τὸ δ᾽ αὐτό φαμεν ἔργον εἶναι τῷ γένει τοῦδε καὶ τοῦδε σπουδαίου, ὥσπερ κιθαριστοῦ καὶ σπουδαίου (10) κιθαριστοῦ, καὶ ἁπλῶς δὴ τοῦτ᾽ ἐπὶ πάντων, προστιθεμένης τῆς κατὰ τὴν ἀρετὴν ὑπεροχῆς πρὸς τὸ ἔργον· κιθαριστοῦ μὲν γὰρ κιθαρίζειν, σπουδαίου δὲ τὸ εὖ· εἰ δ᾽ οὕτως, [ἀνθρώπου δὲ τίθεμεν ἔργον ζωήν τινα, ταύτην δὲ ψυχῆς ἐνέργειαν καὶ πράξεις μετὰ λόγου, σπουδαίου δ᾽ ἀνδρὸς εὖ ταῦτα καὶ (15) καλῶς, ἕκαστον δ᾽ εὖ κατὰ τὴν οἰκείαν ἀρετὴν ἀποτελεῖται· εἰ δ᾽ οὕτω,] τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆς ἐνέργεια γίνεται κατ᾽ ἀρετήν, εἰ δὲ πλείους αἱ ἀρεταί, κατὰ τὴν ἀρίστην καὶ τελειοτάτην.	Now if the function of man is an activity of soul which follows or implies a rational principle, and if we say 'so-and-so-and 'a good so-and-so' have a function which is the same in kind, e.g. a lyre, and a good lyre-player, and so without qualification in all cases, eminence in respect of goodness being idded to the name of the function (for the function of a lyre-player is to play the lyre, and that of a good lyre-player is to do so well): if this is the case, and we state the function of man to be a certain kind of life, and this to be an activity or actions of the soul implying a rational principle, and the function of a good man to be the good and noble performance of these, and if any action is well performed when it is performed in accordance with the appropriate excellence: if this is the case, human good turns out to be activity of soul in accordance with virtue, and if there are more than one virtue, in accordance with the best and most complete.
Ἔτι δ᾽ ἐν βίῳ τελείῳ. μία γὰρ χελιδὼν ἔαρ οὐ ποιεῖ, οὐδὲ μία ἡμέρα· οὕτω δὲ οὐδὲ μακάριον καὶ εὐδαίμονα (20) μία ἡμέρα οὐδ᾽ ὀλίγος χρόνος.	But we must add 'in a complete life.' For one swallow does not make a summer, nor does one day; and so too one day, or a short time, does not make a man blessed and happy.
Περιγεγράφθω μὲν οὖν τἀγαθὸν ταύτῃ· δεῖ γὰρ ἴσως ὑποτυπῶσαι πρῶτον, εἶθ᾽ ὕστερον ἀναγράψαι. δόξειε δ᾽ ἂν παντὸς εἶναι προαγαγεῖν καὶ διαρθρῶσαι τὰ καλῶς ἔχοντα τῇ περιγραφῇ, καὶ ὁ χρόνος τῶν τοιούτων εὑρετὴς ἢ συνεργὸς ἀγαθὸς εἶναι· ὅθεν καὶ τῶν τεχνῶν (25) γεγόνασιν αἱ ἐπιδόσεις· παντὸς γὰρ προσθεῖναι τὸ ἐλλεῖπον.	Let this serve as an outline of the good; for we must presumably first sketch it roughly, and then later fill in the details. But it would seem that any one is capable of carrying on and articulating what has once been well outlined, and that time is a good discoverer or partner in such a work; to which facts the advances of the arts are due; for any one can add what is lacking.
μεμνῆσθαι δὲ καὶ τῶν προειρημένων χρή, καὶ τὴν ἀκρίβειαν μὴ ὁμοίως ἐν ἅπασιν ἐπιζητεῖν, ἀλλ᾽ ἐν ἑκάστοις κατὰ τὴν ὑποκειμένην ὕλην καὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἐφ᾽ ὅσον οἰκεῖον τῇ μεθόδῳ. καὶ γὰρ τέκτων καὶ γεωμέτρης διαφερόντως (30) ἐπιζητοῦσι τὴν ὀρθήν· ὃ μὲν γὰρ ἐφ᾽ ὅσον χρησίμη πρὸς τὸ ἔργον, ὃ δὲ τί ἐστιν ἢ ποῖόν τι· θεατὴς γὰρ τἀληθοῦς. τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις ποιητέον, ὅπως μὴ τὰ πάρεργα τῶν ἔργων πλείω γίνηται.	And we must also remember what has been said before, and not look for precision in all things alike, but in each class of things such precision as accords with the subject-matter, and so much as is appropriate to the inquiry. For a carpenter and a geometer investigate the right angle in different ways; the former does so in so far as the right angle is useful for his work, while the latter inquires what it is or what sort of thing it is; for he is a spectator of the truth. We must act in the same way, then, in all other matters as well, that our main task may not be subordinated to minor questions.
[1098β] (1) οὐκ ἀπαιτητέον δ᾽ οὐδὲ τὴν αἰτίαν ἐν ἅπασιν ὁμοίως, ἀλλ᾽ ἱκανὸν ἔν τισι τὸ ὅτι δειχθῆναι καλῶς, οἷον καὶ περὶ τὰς ἀρχάς· τὸ δ᾽ ὅτι πρῶτον καὶ ἀρχή. τῶν ἀρχῶν δ᾽ αἳ μὲν ἐπαγωγῇ θεωροῦνται, αἳ δ᾽ αἰσθήσει, αἳ δ᾽ ἐθισμῷ τινί, καὶ ἄλλαι δ᾽ ἄλλως. μετιέναι (5) δὲ πειρατέον ἑκάστας ᾗ πεφύκασιν, καὶ σπουδαστέον ὅπως διορισθῶσι καλῶς· μεγάλην γὰρ ἔχουσι ῥοπὴν πρὸς τὰ ἑπόμενα. δοκεῖ γὰρ πλεῖον ἢ ἥμισυ τοῦ παντὸς εἶναι ἡ ἀρχή, καὶ πολλὰ συμφανῆ γίνεσθαι δι᾽ αὐτῆς τῶν ζητουμένων.	Nor must we demand the cause in all matters alike; it is enough in some cases that the fact be well established, as in the case of the first principles; the fact is the primary thing or first principle. Now of first principles we see some by induction, some by perception, some by a certain habituation, and others too in other ways. But each set of principles we must try to investigate in the natural way, and we must take pains to state them definitely, since they have a great influence on what follows. For the beginning is thought to be more than half of the whole, and many of the questions we ask are cleared up by it.

H προσευχή που κρύβεται πίσω απο το Ελληνικό αλφάβητο

"ΑΛ ΦΑ, ΒΗ ΤΑ ΓΑ!
ΑΜΑ ΔΕ ΕΛ ΤΑ ΕΨΙΛΩΝ.
ΣΤΗ ΙΓΜΑ (ΙΝΑ) ΖΗ ΤΑ, Η ΤΑ.
ΘΗ ΤΑ ΙΩΤΑ ΚΑΤΑ ΠΑΛΛΑΝ ΔΑ
(ΙΝΑ) ΜΗ ΝΥΞ, Ο ΜΙΚΡΟΝ (ΕΣΤΙ), ΠΥΡΟΣ (ΔΕ)
ΙΓΜΑ ΤΑΦΗ ΕΨΙΛΩΝ, ΦΥ (ΟΙ) ΨΥΧΗ, Ο ΜΕΓΑ (ΕΣΤΙ)"
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
(ΑΛ= ο νοητός ήλιος, ΕΛ=ο ορατός ήλιος, ο ερχόμενος)
Αλ, εσύ που είσαι το φως, έλα στη γη!
κι εσύ Ελ ρίξε τις ακτίνες σου στη λάσπη που ψήνεται.
Ας γίνει ένα καταστάλαγμα (μια ξηρά)
για να μπορέσουν τα Εγώ να ζήσουν, να υπάρξουν και να σταθούν
πάνω στην παλλόμενη γη.
Ας μην επικρατήσει η νύχτα,
που είναι το μικρό,
και κινδυνέψει να χαθεί το καταστάλλαγμα του πυρός
μέσα στην αναβράζουσα λάσπη
κι ας αναπτυχθεί η ψυχή
που είναι το μέγιστο,
το σημαντικότερο όλων!
ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
Αλ= ο νοητός Ήλιος
φα-ος=το φως
βη=προστακτική του ρήματος βαίνω (=βαδίζω, έρχομαι)
τα=εις τη (δοτική του δωρικού τύπου "τη")
γα=γη
άμα=συγχρόνως
Ελ= ο ορατός Ήλιος, ο Ερχόμενος
εψ= ρήμα έψομαι, εψ-ημένος, ψημένος
ιλων= ιλύς (ουσιαστικό)= λάσπη, πηλός
στη= προστακτική του ρήματος ίστημι=στέκομαι
ίγμα= καταστάλλαγμα, απόσταγμα
ζη=προστακτική του ρήματος ζω
η=προστακτική του ρήματος ειμί, είμαι
θη=προστακτική του ρήματος θέτω
ιώτα= τα Ιώγα, τα Εγώ
παλάν=ρήμα πάλλω=δονούμαι, περιστρέφομαι, επίθετο Παλλάς=πάλλουσα, περιστρεφόμενη (παράβαλε:Παλλάδα Αθηνά)
δα=άλλος τύπος της Γα, Γης (παράβαλε:Δομήτηρ>Δημήτηρ>Δήμητρα=Μητέρα Γη
νυξ=η νύχτα
ο (αναφορικό)= το οποίο, που
φυ (οι) = ευκτική του ρήματος φύω=φυτρώνω, αναπτύσσομαι

Μάθημα και το Σαββατοκύριακο, αργίες και διακοπές και μείωση εκδρομών για να αναπληρωθούν οι χαμένες ώρες

Μαθήματα το Σαββατοκύριακο για να αναπληρωθούν οι χαμένες διδακτικές ώρες, προανήγγειλε η Ά. Διαμαντοπούλου. Αυξάνονται οι καταλήψεις σε όλη τη χώρα




"Φρένο" στις καταλήψεις που εξαπλώνονται καθημερινά σε γυμνάσια και λύκεια, καθώς και στις φθορές που προκαλούν εξωσχολικοί στα υπό κατάληψη σχολεία -ακόμη και με την επέμβαση των αρμόδιων εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών- επιχειρεί να βάλει το υπουργείο Παιδείας.

Κατά τη διάρκεια της χθεσινής έκτακτης σύσκεψης που συγκάλεσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, στην οποία συμμετείχαν η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου και άλλοι υπουργοί, συζητήθηκαν το θέμα των καταλήψεων στις σχολικές μονάδες, ο τρόπος αναπλήρωσης των χαμένων διδακτικών ωρών, αλλά και οι βανδαλισμοί που έχουν παρατηρηθεί σε ορισμένα σχολεία από εξωσχολικά στοιχεία.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν σχολεία στην Κομοτηνή και την Ελασσόνα, όπου παρά το γεγονός ότι εξωσχολικοί προκάλεσαν υλικές ζημιές ύψους 100.000 ευρώ, δεν παρενέβησαν οι εισαγγελικές αρχές. Επί της ουσίας, η κυβέρνηση ζητεί από τις αρμόδιες αρχές να επεμβαίνουν στις περιπτώσεις που συντελούνται αξιόποινες πράξεις και καταστρέφεται δημόσια περιουσία.
Στη χθεσινή σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό τέθηκε και το ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα, ώστε να μπορέσει να προσληφθεί φέτος ο αναγκαίος αριθμός συμβασιούχων σε ΑΕΙ - ΤΕΙ, διότι διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να λειτουργήσουν τα Ιδρύματα.
Οσον αφορά στα σχολεία, σήμερα το υπουργείο Παιδείας θα στείλει εγκύκλιο στην οποία θα προβλέπονται οι τρόποι αναπλήρωσης των μαθημάτων, που θα περιλαμβάνουν περικοπές εκδρομών και μαθήματα τα Σάββατα, τις αργίες και στις διακοπές των Χριστουγέννων.
Με δεδομένο ότι χθες ήταν σε κατάληψη περισσότερα από 500 γυμνάσια και λύκεια της χώρας, η κυβέρνηση φοβάται "ντόμινο" καταλήψεων.
Κινητοποιήσεις
Οι φοιτητές ψηφίζουν εξεταστική Σχετικά με τους μαθητές, δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για τις κινητοποιήσεις, καθώς το Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας με ανακοινώσεις του καλεί κατά διαστήματα τους μαθητές σε κλεισίματα δρόμων, πορείες και γενικές συνελεύσεις.
Μέχρι χθες, περίπου 200 σχολικές μονάδες παρέμεναν κλειστές στην Αθήνα. Στην επαρχία, τα υπό κατάληψη σχολεία φτάνουν τα 300.
Χθες, εξάλλου, περίπου 500 μαθητές από σχολεία των βορείων προαστίων συγκεντρώθηκαν στο υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι και διαμαρτυρήθηκαν φωνάζοντας συνθήματα για τις ελλείψεις σε βιβλία. Εν τω μεταξύ, συνάντηση με το προεδρείο της ΟΛΜΕ είχε χθες ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, ο οποίος εμφανίστηκε κατηγορηματικά αντίθετος στο ενδεχόμενο εργασιακής εφεδρείας για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και στην περαιτέρω μείωση της αμοιβής των εκπαιδευτικών.
Για το θέμα των καταλήψεων σε ΑΕΙ και σχολεία ανέφερε πως "ο αγώνας πρέπει να γίνεται και για την αλλαγή ρυθμίσεων σε επίπεδο νόμου και για τη βελτίωση της λειτουργίας των σχολείων, αλλά και για την ύπαρξη ρυθμίσεων που υπηρετούν την Παιδεία. Η Δημοκρατική Αριστερά, όμως, θέλει πανεπιστήμια, γυμνάσια και λύκεια ανοιχτά".

Έλληνας;Τελικά τι είναι Έλληνας; Ο Έλληνας...

Ε λοιπόν, αυτό το δημοσίυσε ένα παιδί στο facebook (βέβαια δεν μπορώ να πω ποιός). Μ' άρεσε πάρα πολύ και συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενά του και γι' αυτό το λόγο το δημοσιεύω κι εγώ.

 

 

 

 

 

Οι φίλοι: Δεν ζητούν ποτέ φαγητό.
Οι Έλληνες φίλοι: Είναι η αιτία που δεν έχεις φαγητό!

Οι φίλοι: Θα σου πούνε "γεια".
Οι Έλληνες φίλοι: Θα σου δώσουν μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί!
...
Οι φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου "Κύριε" και "Κυρία".
Οι Έλληνες φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου "Θείε" και "Θεία"!

Οι φίλοι: Δεν σ' έχουν δει ποτέ να κλαις.
Οι Έλληνες φίλοι: Κλαίνε μαζί σου!

Οι φίλοι: Τρώνε στο τραπέζι σου και φεύγουν.
Οι Έλληνες φίλοι: Ξοδεύουν ώρες τρώγοντας, μιλώντας, γελώντας και απλά κάνοντας παρέα!

Οι φίλοι: Δανείζονται δικά σου πράγματα για λίγες μέρες και σου τα επιστρέφουν.
Οι Έλληνες φίλοι: Κρατούν τα δανεικά πράγματα μέχρι να ξεχάσεις ότι είναι δικά σου!

Οι φίλοι: Γνωρίζουν αρκετά πράγματα για σένα.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπορούν να γράψουν βιβλίο για σένα με πολλές λεπτομέρειες!

Οι φίλοι: Σε παρατάνε αν αυτό κάνει και ο πολύς κόσμος.
Οι Έλληνες φίλοι: Έχουν χεσμένο τον κόσμο και είναι μαζί σου!

Οι φίλοι: Χτυπούν την πόρτα σου ή παίρνουν τηλέφωνο όταν θέλουν να σ' επισκεφτούν.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπαίνουν μέσα και φωνάζουν, "ήρθα"!

Οι φίλοι: Είναι για λίγο.
Οι Έλληνες φίλοι: Είναι για μια ζωή!

Πολύ μεγάλη η αυτοπεποίθηση του Παπανδρέου

Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου εντυπωσιάζει τους Γερμανούς βιομηχάνους. Τι έγραψε η Suddeutsche Zeitung για την επίσκεψή του




Η εκτίμηση ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου εντυπωσίασε στο Βερολίνο τους Γερμανούς βιομηχάνους με την άνετη και γεμάτη αυτοπεποίθηση εμφάνισή του, διατυπώνεται σε άρθρο του Claus Hulverscheidt, με τίτλο "Παπανδρέου: Θέλω να σώσω τη χώρα", που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Suddeutsche Zeitung.

"Εάν ο (σ.σ: Γερμανός υπουργός Οικονομίας και πρόεδρος του κόμματος των Φιλελευθέρων) Ρέσλερ είχε ήδη προλάβει να ακούσει την ομιλία Παπανδρέου θα έβλεπε έναν πρωθυπουργό σε μια εντελώς διαφορετική εμφάνιση από αυτή που κάποιοι ανέμεναν. Όχι δηλαδή σαν επαίτης ή σύνδικος πτώχευσης. Κάθε άλλο. Άνετος, με αυτοπεποίθηση και αντικειμενικός.
Το ακροατήριο, το οποίο λόγω προέλευσης δεν αρέσκεται σε υπερβολές, είναι εντυπωσιασμένο: Ήδη στη διάρκεια της ομιλίας οι 1.200 βιομήχανοι χαρίζουν άφθονο χειροκρότημα, το δε τελικό χειροκρότημα δεν είναι μόνο παρατεταμένο αλλά και εξαιρετικά θερμό.
Ως προς αυτό συνέτεινε το πολύ απλό μήνυμα που εκπέμπει ο Παπανδρέου στο ακροατήριο: Οι Έλληνες, λέει ο Παπανδρέου, έχουν κάνει πολλά λάθη στο παρελθόν, θέλουν όμως στο μέλλον να τα διορθώσουν. Για το λόγο αυτό αξίζουν οι επενδύσεις στη χώρα. Γι΄ αυτό είναι επίσης σωστό με τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων να κερδίσουν χρόνο για μεταρρυθμίσεις. Και γι’ αυτό η κρίση είναι και ευκαιρία. "Δεν είμαστε καθόλου φτωχή χώρα, ήμασταν μια χώρα με κακή διοίκηση".
Η αναφορά Παπανδρέου για τις περικοπές που έκανε η Ελλάδα με αναγωγή στα γερμανικά νούμερα εντυπωσιάζει τους επιχειρηματίες και τους κορυφαίους μάνατζερ, γράφει ο αρθρογράφος. "Το ίδιο ισχύει και όταν ο πρωθυπουργός μιλάει για πράγματα που άλλοι αρχηγοί κυβερνήσεων δεν θα τολμούσαν να εκστομίσουν, όπως οι παχυλές αγροτικές επιδοτήσεις που οδήγησαν τους Έλληνες αγρότες στο να επαναπαυτούν αντί να παράγουν προϊόντα για τις διεθνείς αγορές".
Η Αθήνα σχεδιάζει τώρα μεταρρυθμίσεις στον αγροτικό τομέα, στον οποίο προτεραιότητα θα δοθεί στη βιολογική γεωργία. Επίσης μεταρρυθμίσεις προγραμματίζονται στον Τουρισμό, στην Ενέργεια και κυρίως στη δημόσια διοίκηση. "Θέλω να σώσω τη χώρα, θέλω να αλλάξω την Ελλάδα".
Η αίθουσα σείεται από τα χειροκροτήματα όταν ο Παπανδρέου λέει ότι δεν τον απασχολεί εάν θα επανεκλεγεί. Η Άνγκελα Μέρκελ δεν λέει το ίδιο αλλά δράττεται της ευκαιρίας λόγω της ατμόσφαιρας που δημιούργησε ο Παπανδρέου και ευχαριστεί τον "αγαπητό Γιώργο" για τον γεμάτο θυσίες αγώνα που δίνει στη χώρα του.
Η Γερμανία λέει η Μέρκελ θα κάνει το παν για να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση. "Ο Ρέσλερ δεν λέει το ίδιο όταν τελικά ύστερα από πολλές ώρες μετά τον Παπανδρέου ανεβαίνει στο βήμα. Εάν ρωτούσαν τον διοργανωτή για το πρόγραμμα της εκδήλωσης και πώς ήταν το χειροκρότημα για τον υπουργό Οικονομίας η απάντηση θα ήταν: "ευγενικό....", καταλήγει το άρθρο της Suddeutsche Zeitung.

''Η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει''

Ως χώρα που ζει με τις δόσεις της τρόικας περιγράφει την Ελλάδα ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της ΕΕ. Τι λέει για τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό. "Αν μιλάς με Παπανδρέου-Βενιζέλο όλα φαίνονται μια χαρά" αναφέρει σκωπτικά



Παρά τις διαβεβαιώσεις Βενιζέλου ότι δεν υπάρχει καμιά συζήτηση για χρεοκοπία της Ελλάδας, ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της ΕΕ, που συνδράμει στη βελτίωση είσπραξης φόρων και μείωσης των δαπανών, έχει ήδη απηυδήσει.

Ο Χορστ Ράιχενμπαχ, μιλώντας στην βελγική εφημερίδα Den Morgen, χαρακτηρίζει την κατάσταση "απελπιστική" και προσθέτει ότι η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και ζει με τις δόσεις του δανείου της τρόικας.
"Η χώρα έχει ουσιαστικά χρεοκοπήσει και συντηρείται στη ζωή από τις δόσεις του δανείου της Τρόικας. Σε αντάλλαγμα, οι δανειστές αξιώνουν από την Αθήνα να ακολουθήσει μια πολιτική λιτότητας και να μεταρρυθμίσει εκ βάθρων την οικονομία της, αλλά το έργο αποδεικνύεται σισύφειο" αναφέρει η εφημερίδα.
Μάλιστα, οι αξιωματούχοι έχουν διαπιστώσει και την "ειλικρίνεια" των Ελλήνων πολιτικών σχετικά με την κατάσταση.
"Αν μιλάς με τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο, δεν βλέπεις παρά την κορυφή του παγόβουνου, το οποίο φαίνεται μια χαρά. Από εκεί και πέρα, όμως, η κατάσταση είναι λιγότερο ειδυλλιακή. Υπάρχουν πολλοί υπάλληλοι στα υπουργεία, οι οποίοι, όμως, δεν είναι οι κατάλληλοι. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς υπονομεύουν τις εντολές που δέχονται από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους", αναφέρει ένας εκ των αξιωματούχων που απαρτίζουν την Ομάδα Δράσης.
Διαλυμένος ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός
Στο ρεπορτάζ, περιγράφεται με μελανά χρώματα και η κατάσταση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού της Ελλάδας.
"Πάρτε για παράδειγμα τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, που αποτελούν την υπ' αριθμόν 1 προτεραιότητα της ομάδας Δράσης. Αυτό που αμέσως εντυπωσίασε την Ομάδα είναι η μεγάλη διακριτική ευχέρεια, που διαθέτουν οι εν λόγω εφοριακοί, στην άσκηση των καθηκόντων τους" αναφέρει ο αξιωματούχος και προσθέτει.
"Με άλλα λόγια, οι ίδιοι οι εφοριακοί είναι εκείνοι που, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, αποφασίζουν ποιος θα πληρώσει φόρους, κάτι που οδηγεί σε αυθαιρεσίες, πελατειακές σχέσεις και, εν τέλει, σε μια φοροδιαφυγή μεγάλης κλίμακας. Δεν υπάρχει, ή βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα, το σύστημα της αυτοματοποίησης της επιβολής φόρων και ως εκ τούτου απουσιάζουν οι συστηματικοί έλεγχοι".
Παραδόξως, ο Χορστ Ράιχενμπαχ, εξακολουθεί να πιστεύει ότι αν εφαρμοστούν όλες οι μεταρρυθμίσεις η Αθήνα θα καταφέρει να αυξήσει τα έσοδά της. Τονίζει μάλιστα, ότι αν καταπολεμηθεί η φοροδιαφυγή μέσα σε ένα χρόνο θα παρατηρηθεί σημαντική αύξηση στα χρήματα που εισέρχονται τα ταμεία

''Ο Γιώργος πρέπει να σκοτώσει τον πατέρα του''

Να γκρεμίσει ό,τι έχτισε ο Ανδρέας Παπανδρέου καλείται ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας, σύμφωνα με την El Pais. Τον παρουσιάζει ως ήρωα μιας τραγωδίας. Η δύσκολη σχέση και το ψυχολογικό αδιέξοδο του Γ. Παπανδρέου

Στη μεγάλη πρόκληση που έχει μπροστά του ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αναφέρεται η ισπανική εφημερίδα El Pais.

Σε άρθρο της με τίτλο "Ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να σκοτώσει τον πατέρα του", η El Pais σημειώνει ότι ο σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας πρέπει ουσιαστικά να διαλύσει το πελατειακό κράτος που δημιούργησε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, ο πρωθυπουργός έχει τον ρόλο του Οιδίποδα στην ελληνική τραγωδία, καθώς πρέπει να βάλει τέλος σε ένα υπερτροφικό κράτος, έργο του πατέρα του, το οποίο κανείς από τους διαδόχους του μέχρι σήμερα δεν τόλμησε να πειράξει.
"Η ιδέα ότι όλοι, ιδιαίτερα οι φίλοι, μπορούν να εξασφαλίσουν μια θέση στο Δημόσιο είναι μία από τις ρίζες αυτής της τραγωδίας" σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ο αρθρογράφος κάνει λόγο για ψυχολογικό αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, καθώς αν πετύχει τελικά, αυτό θα μοιάζει με προδοσία όλης της πορείας του Α. Παπανδρέου και αν αποτύχει θα είναι ο πρωθυπουργός στα χέρια του οποίου η Ελλάδα χρεοκόπησε.


Η ταβέρνα και η μαύρη προφητεία

Στο άρθρο γίνεται αναφορά στη ραγδαία πτώση της δημοτικότητας του Γ. Παπανδρέου, μέσω της περιγραφής μιας αγαπημένης συνήθειας του πρωθυπουργού, που έχει αναγκαστεί να περιορίσει.
"Ο πρωθυπουργός συνήθιζε να πηγαίνει σε μια ψαροταβέρνα στα βόρεια προάστια, όπου προτού καθίσει για να φάει, μιλούσε με αρκετούς από τους πελάτες. Όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει περάσει από το εστιατόριο εδώ και πολλούς μήνες" αναφέρεται στο άρθρο.
Μάλιστα, ο αρθρογράφος επικαλείται την μαρτυρία, θαμώνα της ταβέρνας, ο οποίος εκμυστηρεύθηκε ότι την τελευταία φορά που είχε πάει ο πρωθυπουργός έμοιαζε κουρασμένος και δεν χαιρέτισε κανένα.
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Παπανδρέου αποφεύγει πλέον τους δημόσιους χώρους" αναφέρει το δημοσίευμα.
Στο άρθρο γίνεται εκτενής αναφορά στην πορεία του Γιώργου Παπανδρέου στην πολιτική, στη δύσκολη σχέση με τον πατέρα του και ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και στο ότι πολλοί τον αντιμετώπισαν υποτιμητικά, καθώς ήταν πάντα στη σκιά του χαρισματικού πολιτικού Ανδρέα Παπανδρέου.
"Ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος κάποτε είχε πει ότι επιθυμεί να κάνει την Ελλάδα τη Δανία του Νότου, αντιμετωπίζει μια πρόκληση πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορούσε να προβλέψει: να πετύχει να μην επαληθευθεί ο οιωνός που θέλει τη χώρα εκτός ευρωζώνης και να αποφύγει έτσι έναν σεισμό με συνέπειες μη αναστρέψιμες" καταλήγει το δημοσίευμα.

«Δεν με ενδιαφέρει να επανεκλεγώ, αλλά να σώσω τη χώρα» δηλώνει ο Γ. Παπανδρέου

Στην ομιλία του στους βιομηχάνους της Γερμανίας ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, έσπευσε να επαναλάβει ότι δεν τον ενδιαφέρει αν θα επανεκλεγεί στη θέση του πρωθυπουργού, αλλά τον ενδιαφέρει να σώσει τη χώρα.



Οι Έλληνες δεν μπορούν να δώσουν πλέον πολλά, καθώς έχουν υποστεί σημαντικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, παρά μόνο πνεύμα συνεργασίας και αλλαγής, υποστήριξε στην ομιλία του στους βιομηχάνους της Γερμανίας ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ο πρωθυπουργός απηύθυνε πρόσκληση να έρθουν για επενδύσεις στην Ελλάδα σε τομείς όπως η πράσινη ανάπτυξη και ο αγροτικός κλάδος, ενώ έσπευσε να επαναλάβει ότι δεν τον ενδιαφέρει αν θα επανεκλεγεί στη θέση του πρωθυπουργού, αλλά να σώσει τη χώρα. Υποστήριξε ακόμη πως υπάρχει ενδιαφέρον από ξένα κεφάλαια για την Ελλάδα, αναφέροντας χαρακτηριστικά την περίπτωση του Κατάρ καθώς και άλλων χωρών.

Μιλώντας για τη βοήθεια που έχει πάρει η Ελλάδα από την Ευρώπη και το ΔΝΤ, ο κ. Παπανδρέου ανέφερε ότι αυτή «δεν αποτελεί επένδυση σε λάθη του παρελθόντος. Είναι απαραίτητη για να μπει η χώρα σε σωστό δρόμο και αυτό είναι προς όφελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

«Βρεθήκαμε κάτω από φοβερή πίεση και γι’ αυτό πρέπει η κρίση να γίνει ευκαιρία. Δεν είναι μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα αυτή που θα εμποδίσει την εξέλιξη της Ευρώπης. Δεν είμαστε μόνοι μας. Υπάρχουν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι, που επίσης έχουν προβλήματα», υπογράμμισε ο Έλληνας πρωθυπουργός. «Πρέπει να διευρύνουμε το EFSF», τόνισε. «Μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης έχουμε πάρει σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον μας», συμπλήρωσε.

Ο κ. Γ. Παπανδρέου επισήμανε πως η επιτυχία εξαρτάται από τρία πράγματα: ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να βοηθήσει, τα 17 κοινοβούλια πρέπει να πάρουν αποφάσεις και η Ελλάδα πρέπει να καλύψει όλες τις προϋποθέσεις και τις ευθύνες που έχει αναλάβει.

«Δεν μπορώ να σας πω τι θα γίνει με τα δύο πρώτα. Μπορώ να εγγυηθώ όμως ότι η Ελλάδα θα καλύψει τη δική της ευθύνη. Θα πρέπει όμως να ξέρετε ότι δεν μπορεί να αλλάξει μια χώρα σε μια νύχτα. Εσείς οι Γερμανοί, που έχετε ζήσει την ενοποίηση της χώρας σας, ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να γίνει αυτό», υπογράμμισε.

Εκατοντάδες οι καταλήψεις σχολείων στην Ελλάδα

Δεκάδες σχολεία στο λεκανοπέδιο Αττικής και την περιφέρεια τελούν υπό κατάληψη. Παρόμοια εικόνα στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Κίνδυνος απώλειας του εξαμήνου

Δυναμικά συνεχίζουν το χορό των κινητοποιήσεων οι μαθητές. Σύμφωνα με τα στοιχεία οι καταλήψεις σε σχολεία ανά τη χώρα ξεπερνούν τις 250 ενώ το ΣΑΣΑ (Συντονικό Αγών Σχολείων Αθήνας) ανακοινώνει πορεία μαθητών για τις 5 Οκτωβρίου.

Στην Αθήνα οι καταλήψεις σημειώνονται σχεδόν στα σχολεία όλων των περιοχών ξεκινώντας από Βύρωνα, Καισαριανή, Υμηττό και φτάνοντας έως τη Νέα Ιωνία και τη Νίκαια. Πολλά σχολεία του κέντρου της Αθήνας τελούν υπό κατάληψη ενώ καταλήψεις ανακοινώνονται και σε σχολεία της Αγίας Παρασκευής και των Αγίων Αναργύρων.
Στο παιχνίδι των καταλήψεων έχουν μπει και οι μαθητές των βορείων προαστίων καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία καταλήψεις σημειώνονται στον Αγιο Στέφανο και την Ανοιξη.
Ηχηρό παρών στις καταλήψεις δίνουν οι μαθητές της περιφέρειας. Πολλά σχολεία στην Πελοπόννησο έχουν βάλει λουκέτο κυρίως σε Πάτρα και Καλαμάτα ενώ καταλήψεις σχολείων σημειώνονται από την Κομοτηνή μέχρι τη Θεσσαλονίκη και τη Λάρισα.
Στον αντίποδα οι φοιτητικές καταλήψεις έχουν τάσεις πτωτικές και πολλά τμήματα έχουν αρχίσει να λειτουργούν κανονικά. Σύμφωνα με τα στοιχεία 159 τμήματα τελούν υπό κατάληψη ενώ κρίσιμη θεωρείται αυτή η εβδομάδα για το μέλλον της εξεταστικής του Σεπτεμβρίου αλλά και γενικότερα για το χειμερινό εξάμηνο.
Σήμερα και αύριο πραγματοποιούνται γενικές συνελεύσεις στις περισσότερες σχολές προκειμένου να αποφασιστεί η συνέχιση ή όχι των φοιτητικών καταλήψεων

''Εθελέστα και παθέστα'' Η διαφημιζόμενη επιστροφή στη δραχμή, στοίχισε πολλά στη Γερμανική εταιρεία

Πονοκέφαλο προκάλεσε στην Sixt η διαφημιστική καταχώρηση στην οποία έλεγε πως δεχόταν και πάλι δραχμές. Καταγγέλλει ότι δέχτηκε απειλές


Η γερμανική εταιρία ενοικιάσεως αυτοκινήτων, Sixt, καταγγέλλει ότι δέχτηκε οργισμένες επιστολές και δολοφονικές απειλές για ένα διαφημιστικό της σλόγκαν που αναφερόταν σε έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σύμφωνα με σημερινά δημοσιεύματα.

"Αγαπητοί Έλληνες, η Sixt δέχεται και πάλι δραχμές," έλεγε η διαφημιστική καταχώρηση, η οποία εμφανίστηκε τους τελευταίους μήνες σε πολλά γερμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
"Το προσωπικό μας δέχτηκε απειλές κατά της ζωής του, για να μην πούμε για διάφορες ύβρεις περί Ναζί," δήλωσε στο περιοδικό Spiegel ο επικεφαλής της Sixt, Ερικ Σιξτ.
Ο ίδιος είπε ότι τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας στα περίχωρα του Μονάχου έλαβαν κάρτες της Sixt, κομμένες στα δύο, "μεταξύ των οποίων και μια από τον (έλληνα) επίτιμο πρόξενο".
Ο Σιξτ είπε ότι πήρε το μάθημά του --"δεν υπάρχει καμία περίπτωση" να αναμειχθεί με σοβαρά πολιτικά ζητήματα-- και πρόσθεσε ότι "ζήτησε συγγνώμη με κάθε τρόπο από τον ελληνικό λαό."
Ωστόσο, σχολίασε στη συνέντευξή του, ότι όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και ότι ήρθε η ώρα "να προτείνουμε στη χώρα να βγει επιτέλους από την ευρωζώνη."
Η κριτική του συμπεριέλαβε και την καγκελάριο Αγγελα Μέρκελ, η αντίδραση της οποίας στην κρίση χρέους-- όπως είπε ο Σιξτ--ήταν "απαίσια". Ο 67χρονος Σιξτ δήλωσε ότι δεν καταλαβαίνει ποιον στόχο επιδιώκει η Μέρκελ

Τούρκος ο Ηρακλής; Απο αλλού το περιμέναμε και απο αλλού μας ήρθε

Kι' όμως! Απο αλλού το περιμέναμε και απο αλλού μας ήρθε. Είναι γνωστό ότι η Π.Γ.Δ.Μ κάνει δηλώσεις και απαιτεί Ελληνικά, πολιτισμικά στοιχεία που δεν της ανοίκουν. Όμως αυτή τη φορά, η Τουρκία έδωσε το δικό της χτύπημα, με αφορμή την επιστροφή ενός αγάλματος του μυθικού ΕΛΛΗΝΑ, Ηρακλή!

Με τίτλο "Ο Ηρακλής επιστρέφει στη γενέτειρά του", η τουρκική εφημερίδα "Hurriyet" δημοσίευσε άρθρο με αφορμή την επιστροφή ρωμαϊκού αγάλματος 1.800 ετών που αναπαριστά τον μυθικό Ηρακλή στην Τουρκία.

Το συγκεκριμένο άγαλμα είχε ανακαλυφθεί στα παράλια της Μικράς Ασίας και εδώ και 40 περίπου χρόνια βρισκόταν στο Boston Museum των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Το άγαλμα, όπως σημειώνεται στο άρθρο, επιστρέφει δικαιωματικά "στην πατρίδα του", ενώ παρατίθενται και οι δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Πολιτισμού και Τουρισμού, Ertugrul Gunay στο πρακτορείο Anatolia.
Συγκεκριμένα ο Ertugrul Gunay εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιστροφή του αγάλματος και δήλωσε ότι "η Τουρκία θα συνεχίσει να εργάζεται για την επιστροφή έργων τέχνης που έχουν κλαπεί από τη χώρα".
Το άγαλμα, που είχε κλαπεί από την περιοχή των παραλίων πριν από 40 χρόνια, επέστρεψε στην Τουρκία με το ίδιο αεροπλάνο με το οποίο γύρισε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστόνης είχε αποκτήσει το άγαλμα το 1981 μέσω Γερμανού εμπόρου αρχαιοτήτων και ένα χρόνο αργότερα εκτέθηκε κανονικά. Αυτό όμως ως το 2007, όταν και ξεκίνησε η διεκδίκησή του, οπότε το απέσυραν στις αποθήκες.
Το γεγονός ότι το υπόλοιπο μισό του αγάλματος είχε βρεθεί το 1980 στην Πέργη και έκτοτε βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αττάλειας ήταν καθοριστικό επιχείρημα για την διεκδίκησή του.
Το άγαλμα ανήκει στον τύπου του Ηρακλή Farnese ή "Ηρακλή κουρασμένου" όπως λέγεται και είναι ρωμαϊκό αντίγραφο του πρωτότυπου έργου του μεγάλου γλύπτη της αρχαιότητας Λύσιππου (4ος π. Χ. αιώνας), ο οποίος είχε φιλοτεχνήσει δύο γλυπτά με θέμα τον ήρωα. Και τα δύο όμως είναι γνωστά σήμερα μόνο χάρη στα ρωμαϊκά αντίγραφα.
Ο γλύπτης σε αυτά είχε φιλοτεχνήσει τα γλυπτά μετά από την επιτέλεση των δώδεκα άθλων, με τον Ηρακλή να ακουμπά πάνω στο ρόπαλό του κουρασμένος από την προσπάθεια.
Να σημειωθεί πως σε καμία από τις ανακοινώσεις για την επιστροφή του αγάλματος δεν αναφέρεται η ελληνική ιστορία του ούτε καν η σημασία της τοποθεσίας όπου βρέθηκε

Προσωπική άποψη ενός 16χρονου για τον Δανό βουλευτή που ζητά την Κώ

Κύριε τζουτζούκο του Βορρά,

Λοιπόν. Ας τα πάρουμε απο την αρχή:
Η Κώ είναι ένα απο τους διασημότερους προορισμούς της Ελλάδας. Κάθε χρόνο χιλιάδες ή ακόμη και εκατομύρια τουρίστες καταφτάνουν στο νησί για να απολαύσουν την ομορφιά του. Φαίνεται πως και ο Δανός βουλευτής Μόρτεν Μέσερσμιντ είχε κάνει διακοπές στο νησί κάποιο καλοκαίρι. Δεν γίνεται διαφορετικά. Πού τόση αγάπη για το νησί; Που αν η Κω ήταν γυναίκα, θα την είχε κορόνα στο κεφάλι του. Όλα γι' αυτήν.
Για να λάβει η Ελλάδα την επόμενη οικονομική βοήθεια πρέπει βέβαια να πάρουμε το ''ναι'' απο τη Δανία. Ο ίδιος όμως λέει πως ''η χώρα μας πρέπει να εξασφαλίσει τα λεφτά που θα δώσουμε στην Ελλάδα. Ετσι σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας, τα λεφτά μας θα έρθουν απο τα έσοδα του νησιού''
Ώπα ώπα φίλε; Πάτα φρένο. Εμείς βλέπουμε ταινίες, η δική σου φαντασία οργιάζει! Και να σου πώ; Και νομίζεις οτι θα την πάρεις; Μπά, δεν νομίζω ρε ''φίλε''. Ισως αν έκανες την πρόταση στο Σπίλμπεργκ, θα γινόταν καλό σενάριο ταινίας. Είπαμε, μας βγάλατε την πιο διεστραμένη χώρα του κόσμου, αλλά όχι κι έτσι. Ελα ομολόγησέ το. Σε καίει ο κόλος σου. Για άλλο πράγμα θέλεις το νησί. Άλλωστε βλέπω και φωτογραφίες ρε παλικάρι. Πολύ ''ζουζούνος'' είσαι.
''Είναι αναπόφευκτο ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Ποτέ δεν έχει καταστεί δυνατόν σε καμία χώρα, προκειμένου να κερδίσει τον έλεγχο της οικονομίας της, χωρίς να υποχρεωθεί να αναδιαρθρώσει το σύνολο της οικονομίας, όταν έχει δημοσιονομικό έλλειμμα μεγαλύτερη του 150 τοις εκατό του ΑΕΠ της χώρας, λέει ο Morten Messerschmidt.'' αυτά ειπε ο ίδιος.
Ωχ μάναμ. Τι αντίκρισαν τα ματάκια μου; Καλά ρε φίλε; Τόσο διεστραμμένος τελικά; Κοίτα εδώ ξεφτίλα. Κάνεις πρόβες τη σημαία σου στη νησί βρε τζουτζούκο; Αχ να χαρώ εγώ ανόητη εξυπνάδα. Ή μάλλον, όπως έλεγε μια καθηγήτριά μου ''χωριάτικη εξυπνάδα''
Εσύ βρε; Εσύ που έκανες πάρτυ για να γιορτάσεις τα γενέθλια του Χίτλερ; Εσύ που είσαι ένας άξεστος ακροδεξιός νεοναζί; Που τραγουδούσες και υμνούσες τον Φούρερ; Άσε άσε, έχω μάθει εγώ.
Λοιπόν, επειδή θέλω να κρατήσω κάποιο ίχνος αξιοπρέπειας και σεβασμού προς κάποιον ψυχικά ανώμαλο, δεν θα σε χαρακτηρίσω ούτε γουρούνι, ούτε σκυλί. Άλλωστε αν το κάνω, δεν θα είμαι ο μόνος.
Με αυτό το ''ρεσιτάλ θράσους'' που έδωσες, να' σαι σίγουρος για ένα πράγμα: ήσουν που ήσουν... τώρα έγινες... Πέτυχες αυτό που ήθελες. Έκανες εντύπωση τελικά. Κλόουν έγινες. Μήπως ήταν το κρυφό σου όνειρο; Α όχι, καλικάτζαρος ήθελες να γίνεις, σωστά; Τέλεια! Απλώς ρε καημένο μου, δεν πιστεύω να πάρεις το νησί. Αν θέλεις κάτι μακρύτερο, μετα χαράς βρε! Έ δεν θα έχουμε εδώ στη καταχερωμένη Ελλάδα, κανα 4.000.000 απο αυτά; Και αν δεν τα έχουμε θα τα βρούμε για εσένα. Για χάρη σου ζουζού! Όλα για σένα.
Χέσε μας τώρα...
        
        
                Με μίσος και απάθεια,
                      16χρονος εχθρός σου

Έλληνες ερευνητές ''τα βάζουν'' με τον καρκίνο

 (φωτογραφία) Η τεχνική της "μοριακής απεικόνισης" υπόσχεται ασφαλέστερες επεμβάσεις.



Ακόμη πιο αισιόδοξα είναι σήμερα τα μηνύματα για τη μάχη ενάντια στον καρκίνο, χάρη σε μία νέα επαναστατική τεχνική που εφάρμοσαν έλληνες ερευνητές του Ινστιτούτου Βιολογικής και Ιατρικής Απεικόνισης του Τεχνικού Πανεπιστημίου του Μονάχου και του Κέντρου Χέλμχολτς στη Γερμανία, με επικεφαλής τον ελληνικής καταγωγής Βασίλη Ντζιαχρήστο.
Βασικό στοιχείο της νέας μεθόδου, είναι το ότι βασίζεται στην “μοριακή απεικόνιση” και επιτρέπει στα καρκινικά κύτταρα να λάμπουν και με αυτό τον τρόπο να ξεχωρίζουν από τα υγιή. Έτσι, γίνεται δυνατή για πρώτη φορά η χειρουργική αφαίρεση με μεγάλη ακρίβεια καρκινικών κυττάρων από ωοθήκες, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα είχαν μείνει απαρατήρητα και δεν θα είχαν αφαιρεθεί κατά την επέμβαση, οδηγώντας πιθανώς σε επανεμφάνιση του καρκίνου μετά από ένα χρονικό διάστημα. Οι μέχρι τώρα απεικονιστικές τεχνικές (ακτίνες Χ, μαγνητική τομογραφία, υπολογιστική τομογραφία, υπέρηχοι κ.α.) βοηθούν τους γιατρούς να υπολογίσουν το μέγεθος ενός όγκου και την θέση του στο σώμα, όμως δεν μπορούν να διακρίνουν με ακρίβεια ένα καρκινικό κύτταρο από ένα υγιές, γεγονός που περιορίζει την αποτελεσματικότητα της χειρουργικής επέμβασης.
Από ελληνικής πλευράς, συμμετείχαν επίσης οι Γιώργος Θέμελης και Αθανάσιος Σαραντόπουλος και οι δύο συνεργάτες του Ντζιαχρήστου στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου

Το μουσείο Γκετί επιστρέφει αρχαιότητες στην Ελλάδα

Θετική κατάληξη είχαν οι διαπραγματεύσεις του υπουργείου Πολιτισμού με το Μουσείο Γκετί.Δύο εξαιρετικά σημαντικές αρχαιότητες από το μουσείο Γκετί επέστρεψαν στην χώρα μας μετά από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στο Υπουργείο Πολιτισμού και το Μουσείο.
Η πρώτη είναι μια ανεπίγραφη στήλη, ένα ημερολόγιο θυσιών και εορτών που χρονολογείται στο 430 με 420 προ Χριστού. Αποτελείται από 65 στοίχους και το κείμενο του είναι ελλιπές.
Η δεύτερη αφορά στα τμήματα αναγλύφου στο οποίο απεικονίζονται δύο γυναικείες μορφές και χρονολογείται στο τέλος του 5ου αιώνα π.Χ. και αποτελεί εξαιρετικό δείγμα γλυπτικής, Αττικού εργαστηρίου.
Με αφορμή τον επαναπατρισμό των αρχαιοτήτων, υπεγράφη μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του υπουργού Πολιτισμού Παύλου Γρερουλάνου και του προέδρου του μουσείου Τζέημς Γκουνό.

Σαν σήμερα, 25 Σεπτεμβρίου

Στην Ελλάδα
25 Σεπτεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς

1849: Πεθαίνει στον Πειραιά ο ήρωας του ’21, Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς ο Τουρκοφάγος.

1974: Κυκλοφορεί το πρώτο νόμιμο φύλλο του «Ριζοσπάστη».

1982: Παγκόσμιο ρεκόρ ακοντισμού πετυχαίνει στους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες της Αθήνας η Σοφία Σακοράφα, με βολή στα 74,20 μ. Ο προηγούμενος Έλληνας που κατείχε παγκόσμιο ρεκόρ ήταν το 1970 ο Χρήστος Παπανικολάου στο άλμα επί κοντώ (5,49μ.)

Στον Κόσμο

25 Σεπτεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα Καρδιάς

1903: Γεννιέται ο αμερικανός ζωγράφος Μαρκ Ρόθκο, από τους βασικούς εκπροσώπους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

1944: Γεννιέται ο αμερικανός ηθοποιός και παραγωγός Μάικλ Ντάγκλας.

1951: Γεννιέται το τρομερό παιδί του ισπανικού κινηματογράφου, Πέδρο Αλμοδoβάρ.

1952: Γεννιέται ο αμερικανός ηθοποιός Κρίστοφερ Ριβ.

1965: Γεννιέται ο αμερικανός μπασκετμπολίστας, Σκότι Πίπεν.

1969: Γεννιέται η ουαλή ηθοποιός Κάθριν Ζέτα Τζόουνς.

Προκαλεί για πολλοστή φορά ο Γκρούεφσκι με αμφιλεγόμενες δηλώσεις

Μία προκλητική ομιλία, με δόσεις από ανεδαφικές ιστορικά, θέσεις της χώρα του, επεφύλασσε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι προς το ακροατήριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Αναμένονται αντιδράσεις

Εμείς γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και πώς θα ζήσουμε. Εμείς είμαστε Μακεδόνες, μιλούμε μακεδονικά και η χώρα μας ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Εμείς δεν θέλουμε να είμαστε στη θέση να αμφισβητείται το όνομα και η ταυτότητά μας από μια χώρα και βεβαίως, εμείς οι ίδιοι δεν το ζητήσαμε αυτό", ανέφερε ο κ. Γκρούεφσκι σε γενική συνέλευση του ΟΗΕ που πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου, σημειώνοντας ότι η πραγματικότητα είναι συχνά ψυχρή και δύσκολη.
"Είναι γεγονός ότι ο νότιος γείτονάς μας αντιτίθεται τόσο στο όνομά μας όσο και στην ταυτότητά μας. Και η αντίθεσή του καθίσταται δικό μας πρόβλημα και καταλήγει σε διένεξη, η οποία είναι μοναδική στον κόσμο, διένεξη επιβεβλημένη εξαιτίας της ανάγκης μιας χώρας, του γείτονά μας, να έχει μονοπώλιο σε δύο ονόματα, ή από την άλλη πλευρά, του στρατηγικού του προσανατολισμού να μην είμαστε αυτό που αισθανόμαστε" σημείωσε.
"Σκεφτείτε σε ποια εικονική κατάσταση βρίσκονται οι πολίτες της χώρας μου, με περιορισμένη ανάπτυξη και προοπτική, εξαιτίας των παρεμποδίσεων εκ μέρους του γείτονά μας για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς, μόνο εξαιτίας αυτού που είμαστε, δηλαδή εξαιτίας αυτού που αισθανόμαστε. Σας παρακαλώ, προσπαθήστε μόνο για λίγο να έλθετε στη θέση μας, προσπαθήστε να σκεφτείτε πως θα αισθανόσασταν αν κάποιος σας ζητούσε να μην είσαστε Γερμανοί, Βρετανοί, Αμερικάνοι, Ρώσοι, Κινέζοι, Νιγηριανοί, Αργεντινοί κ.λ.π.
Μόνο αυτό σας ζητώ. Μόνο γι' αυτό σας παρακαλώ. Προκειμένου να τελειώσει αυτό, προκειμένου να είμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς να πληγώνουμε κανέναν, χωρίς να βλάπτουμε κανέναν, με κατανόηση, ανεκτικότητα και σεβασμό προς όλους τους γείτονές μας, προς τους φίλους, προς όλους εσάς, με σεβασμό προς τον γείτονά μας με τον οποίο έχουμε αυτή τη διένεξη και με κατανόηση των φόβων του, εμείς δεν έχουμε καμία αξίωση ή πρόθεση να μονοπωλήσουμε τον όρο Μακεδονία" πρόσθεσε ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.
Ο κ. Γκρούεφσκι ευχαρίστησε τις χώρες που έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με την συνταγματική της ονομασία:
"Τασσόμαστε υπέρ της επίλυσης του ζητήματος του ονόματος με ειρηνικό τρόπο. Ευτυχώς, 131 χώρες στον κόσμο μας αναγνωρίζουν με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας και σας ευχαριστούμε γι' αυτό. Δυστυχώς, σε αυτό το όργανο --τα Ηνωμένα Έθνη - δεν μπορούμε να αποκαλούμαστε όπως αυτοαποκαλούμαστε, ούτε πάλι μπορούμε να ενταχθούμε σε οργανισμούς για τους οποίους εργαζόμαστε σκληρά. Στην περίπτωση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αξίζουμε να καταστούμε μέλη αυτών των οργανισμών", ανέφερε.